اخطارهای دنیای مجازی ،کسب و کار در فضای مجازی و تحلیل فضای فرهنگی ،سیاسی و اجتماعی

دکتر بهروز نقویان دکترای مدیریت ، مدیر عامل شرکت تولید نرم افزارهای هوشمند ، خواننده پاپ و محلی خراسان شمالی ،مشاور شهرک صنعتی ایران مشاور دیجیتال مارکت و صادرات

اخطارهای دنیای مجازی ،کسب و کار در فضای مجازی و تحلیل فضای فرهنگی ،سیاسی و اجتماعی

دکتر بهروز نقویان دکترای مدیریت ، مدیر عامل شرکت تولید نرم افزارهای هوشمند ، خواننده پاپ و محلی خراسان شمالی ،مشاور شهرک صنعتی ایران مشاور دیجیتال مارکت و صادرات

چگونه از سانحه سقوط هواپیما جان سالم بدر ببریم ؟!

خطوط هوایی در اطراف جهان هم اکنون 2 .5 میلیارد مسافر در سال حمل می کنند و علیرغم خطر های بالقوه موتور های جت در آسمان و سفر در چند مایلی بالاتر از زمین و درون یک قطعه فلز سنگین این مسافرت ها به طرز شگفت انگیزی ایمن هستند .

در واقع احتمال این که در یک پرواز خطوط هوایی تجاری با بد شانسی مرگ روبرو شویم 1 در 9 میلیون می باشد . البته اشتباهات زیادی در ارتفاع 33000 پایی بالای زمین می تواند اتفاق بیافتد و اگر بد شانسی شما در حدی باشد که در حین مسافرت چنین چیزی اتفاق بیافتد تصمیمی که می گیرید می تواند تفاوت بین مرگ و زندگی باشد . بخاطر داشته باشید که حدود 95 درصد از سوانح هواپیماها نجات یافتگانی دارند بنابراین چنانچه بدترین چیز اتفاق بیافتد بدشانسی شما به بدی که فکر میکنید نخواهد بود . به توصیه های زیر توجه کنید :

1- اینطور لباس بپوشید :

شلوار بلند کفش های راحت و محکم بند دار : البته ممکن است بخواهید که در طول پرواز راحت باشید یا با کلاس بنظر آیید اما حرکت سریع در لاشه هواپیما با کفش های صندل یا پاشنه بلند مشکل است . لباس های گشاد و غیر ساده همچنین این خطر را دارد که با در گیر شدن با موانعی در فضای محدود داخل هواپیما پاره شوند . اگر می  دانید که پرواز در مناطق سرد صورت می گیرد لباس مناسب به تن کنید و بالا تنه خود را با ژاکتی بپوشانید . لازم است که در صورت سقوط برای نجات یافتن خود را گرم نگه دارید . حتی اگر احتیاجی به توجه به این مورد ( سردی هوا ) وجود نداشته باشد هر چه بیشتر پوشیده باشید در هنگام برخورد با زمین کمتر دچار جراحات یا سوختگی های جدی می شوید . ارجحیت با لباس های پشمی و کتانی است زیرا کمتر در معرض خطر آتش سوزی می باشند . در هنگام پرواز بر فراز آبها لباس پشمی بر کتانی برتری دارد زیرا پشم نسبت به کتان کمتر خاصیت عایق بودن خود را در هنگام مرطوب شدن از دست می دهد .

2- صندلی های مناسبی برای خود بگیرید :

در مراحل اولیه برخورد امکان نجات بیشتر است و نجات از یک سانحه سقوط بستگی به این دارد که با چه سرعتی از هواپیما خارج شوید . بهتر است صندلی هایی را بگیرید که تا حد ممکن به درب های خروجی نزدیک باشند و صندلی های ردیف میانی ارجحیت بیشتری دارند . به  علاوه سعی کنید در بخش عقب هواپیما بنشینید . مسافرانی که در بخش دم هواپیما قرار می گیرند 40 درصد بیشتر از آنهایی که در ردیف های اولی نشسته اند شانس نجات دارند .

3- کارت ایمنی پرواز را مطالعه کنید :

به صحبت هایی که قبل از پرواز راجع به مسایل ایمنی می شود توجه نمایید . بله همه این ها را قبلا شنیده اید و احتمالا هیچ گاه نیازی بدان پیدا نکرده اید اما اگر در حین ارائه دستورالعمل های پیش از پرواز گوشی هدفون را روی گوش گذاشته اید و یا به کارت ایمنی بی توجهی می کنید اطلاعاتی را از دست خواهید داد که در زمان واقعه سقوط برای تان حیاتی خواهند بود . فکر نکنید که همه این ها را از قبل می دانید . هر نوع هواپیمایی دستورالعمل های ایمنی خاص خود را دارد . اگر در ردیفی که درب خروج قرار دارد نشسته اید درب را مورد بررسی قرار دهید و مطمئن شوید که در صورت نیاز قادر به باز کردن آن هستید . در شرایط معمولی مهمانداران پرواز درب را باز خواهند کرد اما اگر مرده و یا زخمی باشند خود شما باید این کار را بکنید .

4- نقشه ای طرح کنید :

اگر هواپیمایی در حال سقوط است تقریبا همیشه چند دقیقه ای برای آماده شدن پیش از برخورد وقت هست . از این وقت برای مرور این موارد استفاده کنید : درب های خروجی کجا قرار دارند و سعی کنید تعداد صندلی های ما بین ردیف خود و درب های خروجی را بشمارید . در این صورت میفهمید که چه زمانی به درب خروج خواهید رسید حتی اگر درب را نبینید . موقعیت را تا حد ممکن تخمین بزنید . تلاش کنید تا تشخیص دهید که هواپیما روی چه سطحی فرود می آید تا نحوه آماده شدن را طرح ریزی نمایید . بعنوان مثال اگر در حال فرود روی سطح آب هستید باید جلیقه نجات خود را بپوشید و تا وقتی که از هواپیما خارج نشده اید آنرا باد نکنید و اگر در هوای سرد فرود می آیید سعی کنید که با پتو یا ژاکتی خود را در بیرون گرم نگه دارید .

5- کمربند ایمنی خود را همیشه محکم ببندید :

اگر سقوط هواپیما در زمانی اتفاق افتد که در خواب هستید از بسته بودن کمربندتان خوشحال خواهید شد . در هر حال مطمئن شوید که پیش از برخورد بطور مناسبی در اطراف بدن شما قرار گرفته باشد . ( فیت باشد ) هر سانتی متر شل بودن کمربند نیروی جی را که در هنگام سقوط به شما وارد می آید 3 برابر می کند بنابراین آنرا خوب ببندید . همچنین کمربند را تا آنجا که می توانید نزدیک به لگن خاصره خود محکم کنید . باید بتوانید که بخش بالای لگن خاصره را بالای لبه کمربند حس کنید . چرا؟ لگن خاصره ساختار محکمی دارد که نیرو را به خوبی کنترل میکند . بهر حال اگر کمربندتان روی شکمتان کشیده شود شانس ایجاد جراحات داخلی خطرناک بیشتر می شود .

6- خود را برای ضربه برخورد محکم کنید :

صندلی خود را بحالت حداکثر وضعیت عمودی در آورید و یک یا دو حالت وضعیت محکم بودن را برایش در نظر بگیرید . اگر صندلی یا دیواره جلویی شما بحد کافی نزدیک است کف یک دست تان را روی پشتی صندلی جلویی قرار دهید و کف دست دیگر را بحالت ضربدری روی دست اول بگذارید و پیشانی خود را روی دستان تان قرار دهید . ( انگشتانتان را درهم نبندید ) . همچنین در برخی موارد پیشنهاد می شود که سرتان را مستقیما روی صندلی جلویی بگذارید و انگشتان دست را در پشت سر در هم قرار دهید . قسمت بالای بازوان تان را در دو طرف سر قرار دهید . اگر صندلی در جلویتان قرار ندارد به جلو خم شوید و سینه خود را روی ران های خود بگذارید و سرتان را بین زانوانتان قرار دهید . مچ های دست خود را بصورت ضربدری از جلوی ساق پا رد کنید و مچ پای خود را محکم در دست بگیرید . در چنین وضعیتی کف پاها باید در کف هواپیما و پشت زانو ها قرار گیرند تا جراحات پا و کف آن کاهش یابد چون که پس از برخورد برای خروج موفقیت آمیز از هواپیما به آنها احتیاج دارید .

7- خونسرد بمانید :

بلند شدن در هرج و مرجی که بلافاصله پس از سقوط حاصل می شود می تواند ساده باشد . اگر خونسرد باشید احتمال اینکه سالم از هواپیما خارج شوید بیشتر است . بخاطر داشته باشید حتی در بدترین وضعیت لاشه هواپیما شانس زنده ماندن وجود دارد . ضمنا نیازمند این هستید که بتوانید با تفکر بصورت شیوه مند ( از روی اسلوب ) و منطقی این شانس را به حداکثربرسانید .

8- از ماسک اکسیژن قبل از کمک کردن به دیگران استفاده کنید :

احتمالا در کلیه پرواز های تجاری این را شنیده اید اما ارزش تکرار دارد . اگر وضعیت کابین مخاطره آمیز باشد فقط 15 ثانیه وقت دارید ( که در صورت سیگاری بودن و یا داشتن مشکلات تنفسی و عروقی اغلب کمتر میشود ) تا قبل از بیهوش شدن از طریق ماسک تنفس کنید . اگر تکان روحی شما را وادار می کند که ابتدا به کودکان تان یا مسافران مسنی که کنار شما نشسته اند کمک کنید بدانید که اگر بهوش نباشید برای هیچکس مفید نخواهید بود . می توانید ماسک اکسیژن کس دیگری را استفاده کنید حتی اگر آنها بیهوش هستند .

9- خود را در برابر دود محافظت کنید :

آتش و بیشتر دود مسئول درصد بالایی از تلفات سقوط می باشند . دود درون یک هواپیمای آتش گرفته می تواند کاملا غلیظ و تا حد زیادی سمی باشد . بنابراین دماغ و دهان تان را جهت جلوگیری از تنفس آن بپوشانید . در صورت امکان برای محافظت بیشتر پارچه را خیس کنید .

10- با بیشترین سرعتی که می توانید از هواپیما خارج شوید :

در صورت وجود دود و آتش تاخیر در خروج از هواپیما بحرانیست . معمولا کمتر از دو دقیقه فرصت دارید تا از هواپیما خارج شوید . از دستورات مهمانداران که پس از سقوط به شما می دهند اطاعت کنید .مهمانداران پرواز تمرینات سختی را پشت سر می گذارند تا مطمئن گردند در صورت سقوط چه باید بکنند . اگر مهماندار پرواز قادر به دستور دادن یا کمک کردن باشد در برخی موارد بعد از سقوط خود نمی توانند آن را انجام دهند . بوی گوش کنید و همکاری کنید تا شانس زنده ماندن دیگران افزایش یابد . سعی نکنید که متعلقاتتان را نجات دهید . به عقل جور در می آید اما بنظر می آید که هنوز افرادی اینکار را می کنند . همه چیز را باقی گذارید . آنها فقط حرکت شما را کند می کنند . مطمئن شوید که خروجی را که انتخاب کرده اید ایمن است . از پنجره برای اینکه تشخیص دهید که آیا آتش یا خطرات دیگری در خارج از هواپیما هست به بیرون نگاه کنید . اگر خطری هست از وسط هواپیما خارج شوید و یا از خروجی های دیگر اقدام کنید .

11- حداقل 500 فوت (حدود 150 متر) در خلاف جهت باد از هواپیما فاصله بگیرید :

اگر در یک منطقه دور افتاده گیر کرده اید معمولا بهترین کار این است که نزدیک هواپیما بمانید و منتظر امدادگران باشید . خیلی نباید نزدیک هواپیما باشید . در هر لحظه بعد از سقوط آتش یا انفجار محتمل است بنابراین بین خود و هواپیما فاصله ای در نظر بگیرید . اگر سقوط در آب اتفاق افتاده است با شنا تا آنجا که می توانید از لاشه هواپیما فاصله بگیرید .

12- به کارت ایمنی که در پشت صندلی جلویی شما قرار دارد توجه کافی نمائید :

اگر وقت کافی برای آماده شدن تا زمان سقوط ندارید یا برخی موارد را فراموش کرده اید می توانید بیشتر اطلاعات مهم را از کارت ایمنی که در پشت صندلی جلویی شما قرار دارد استفاده کنید .

13- چگونگی روش جان بدر بردن در افتادن از بلندی را بیاموزید :

بندرت اتفاق میافتد که هواپیمایی در میان هوا چند تکه شود . اگر چنین شود تنها راه نجات در سقوط آزاد موفقیت آمیز است چونکه هواپیماهای خطوط تجاری چترنجات ندارند .

14- تا زمان توقف کامل هواپیما در حالت بریس ( نکته شماره 6 ) بمانید . احتمال برخورد ثانویه یا جهش پس از برخورد اولیه وجود دارد .

15- در صورت فرود در آب قبل از ورود در آب یا بلافاصله پس از ورود کفش ها و لباس های اضافی خود را در آورید . این مورد باعث می شود که راحت تر شنا کنید و شناور بمانید .

16- همانطور که لازم است پس از سقوط خونسرد بمانید :

باید مراقب باشید که اسیر احساسات و ترس منفی نشوید . این موارد تاثیر زیادی در عدم توانایی در جهت واکنش مثبت و مناسب در چنین شرایطی دارد . بعنوان مثال شخصی ممکن است که بجای حرکت به سمت در خروجی در صندلی خود باقی بماند . مراقب این مورد در شخصی بغل دستی خود یا سایر هم سفران باشید .

17- یک استثنا برای قانون " همه چیز را رها کنید" :

( نکته شماره  10) برداشتن یک ژاکت یا پتو است . اگر قرار باشد که مدت زیادی در لاشه هواپیما بمانید پوشش مناسب ممکن است زندگی تان را نجات دهد .

18- اگر بتوانید یک بالش یا شیئی نرم شبیه آن پیدا کنید که سرتان را در هنگام برخورد محافظت کند از آن استفاده کنید .

19- بسیار اتفاق افتاده است که اشخاص فراموش می کنند که چگونه کمربند خود را پس از سانحه باز کنند :

بحد کافی بنظر آسان می آید اما در شرایطی که گیج و مبهوت هستید غریزه اولیه شما سعی در فشار دادن کلیدی میکند همانطور که در یک اتومبیل این کار را میکنید . اگر با انجام این کار باز نشود بآسانی دچار ترس و واهمه می شوید . قبل از برخورد ذهنتان را آماده کنید که چگونه آنرا با سرعت و آسانی باز نمایید .

20- بار دستی خود را زیر صندلی جلویی خود قرار دهید . این کار از لغزیدن پایتان بزیر صندلی جلوگیری می کند .

21- اشیا تیز از قبیل :قلم، مداد و شبیه آنها را قبل از برخورد ازجیبهای خود دور کنید

بهتر اینست که در هیچ شرایطی آنها را حمل نکنید . تقریبا هر چیز جداشدنی در هواپیما در حادثه سقوط می تواند تبدیل بیک شئی مرگبار شود .

22- اگر چیزی برای خیس کردن پارچه ( برای جلوگیری از تنفس دود ) ندارید می توانید از ادرار خود استفاده کنید . عدم نزاکت در چنین مواقعی کاملا قابل قبول است .

23- از پوشیدن پارچه های سنتتیک ( الیاف مصنوعی ) در هنگام سفر با هواپیما خودداری کنید . اگر کابین آتش بگیرد این مواد با ذوب شدن خود به پوست می چسبند .

24- از مصرف الکل در قبل و در حین پرواز خودداری کنید . الکل توانایی فرد را در واکنش سریع و منطقی در حین سقوط و خروج از هواپیما تحت تاثیر قرار می دهد .

25- هیچ گاه بچه های کوچک را روی زانوان خود قرار ندهید :

اگرچه این کار از خرید یک صندلی دیگر ارزانتر است اما در صورت گرفتن آنها با دست هیچ تضمینی برای نجات جان آنها وجود ندارد . صندلی برای کودک خود بگیرید و از یک سیستم مناسب جهت محکم کردن وی استفاده کنید .

26- در کف هواپیما ننشینید :

اگر در کابین دود وجود دارد سعی کنید تا در ارتفاع پایین قرار بگیرید اما هیچ گاه در کف کابین نخزید . احتمال دارد که توسط سایر مسافرانی که در حال تلاش برای خروج از هواپیما در شرایط دید کم هستند لگدکوب یا زخمی شوید .

27- سایرین را هل ندهید :

خروج با نظم شانس زنده ماندن همه را افزایش میدهد . اگر ترسیده باشید و دیگران را هل دهید ممکن است با عکس العمل تلافی جویانه آنها مواجه شوید .

28- در هنگام فرود در آب تا قبل از خروج از هواپیما جلیقه نجات خود را باد نکنید . در صورت انجام آن ممکن است که داخل هواپیما گیر کرده و از بین بروید .

29- بازرسان سوانح هوایی مرتبا از زخمیانی نام می برند که هر دو پای آنها از ناحیه زیر زانو شکسته است :

وجود پاهای شکسته باعث اشکال در توانایی خروج از هواپیما می شود . این مورد در اثر حالت " بریس" بوجود می آید که باعث قرار داده شدن پاها در زیر صندلی جلویی می شود . در زمان برخورد پاها به سمت جلو می پرند و قسمت عقب صندلی جلویی باعث شکستن آنها می شود . پاهایتان را بصورت مستقیم در جلو خود قرار دهید

به موقع به تلفن پاسخ دهید

اگر ممکن است به تلفن بعد از اولین یا دومین زنگ پاسخ دهید . این کار به تلفن کننده این حس را می دهد که شما مسئول و کارآمد هستید . گاهی اوقات ممکن است از جواب دادن به تلفن به خاطر انجام یک کار فوری خودداری کنید و یا شاید از میز تان دور باشید ، اما تلفن محل کار نباید بیش از ۴ بار زنگ بخورد .

بی توجهی به تلفنی که زنگ می زند یک راه حتمی از دست دادن تلفن های مهم و آتشی کردن کسانی است که سعی دارند با شما ارتباط برقرار کنند . بارها تجربه شده که بی توجهی به یک تلفن سرنوشت کاری را تغییر داده است و یا اینکه تلفنی زنگ می زند ، زنگ می زند ... بدون هیچ جوابی . در این گونه مواقع همه عصبانی می شویم و فکر می کنیم چه شرکت یا سازمان بی مسئولیتی که اجازه می دهد تلفن این همه مدت بی پاسخ بماند . اگر در حالی که دور از تلفن هستید کسی در دفترتان نیست که تلفن ها را پاسخ دهد ، شماره را به یک متصدی اطلاعات و یا فرد دیگری که حاضر است پاسخگو باشد منتقل نمایید . به آن شخص بگویید کجا می روید و چه موقع بازمی گردید شماره تلفن جایی را که می روید نیز به او بدهید ، سپس پیام هایتان را دریافت و فوراً بررسی کنید . وقتی پاسخ می دهید ، سلام کافی نیست . حداقل نام واحد کاری خودتان را بگویید . با این کار به تلفن کننده ها اطلاعاتی را که نیاز دارند ، می دهید . همچنین آنها را وادار می کنید خودشان را در پاسخ معرفی نمایند . این مورد هم چنین نشان می دهد شما منضبط و آماده خدمت رسانی هستید .

این قاعده وقتی که تلفن شخص دیگری را هم پاسخ می دهید به کار می رود . بنابراین تلفن کننده ها متوجه خواهند شد که شخصی مسئول کمک به آنهاست . طبیعی است که هیچ تلفن کننده ای دوست ندارد سردوانده شود . بنابراین اگر فرد را به شخص دیگری مرتبط نمایید ، اول توضیح دهید که چرا و به کجا تلفن را وصل می کنید و در مواردی که ممکن است تلفن قطع شود ، شاید بهتر باشد به او یک شماره تلفن بدهید .

تلفن ها را خودتان بررسی کنید

حتی الامکان خودتان تلفن ها را پاسخ دهید . داشتن دستیاری مانند منشی یا متصدی اطلاعات که تلفن ها را انتخاب می کند ، وقت را هدر می دهد و باعث ناراحتی تلفن کننده ها می شود . تلفن کننده ها از این مسئله که در دسترس هستید و به آسانی با شما ارتباط برقرار می کنند ، قدردانی خواهند کرد . هم چنین تماس های تلفنی لازم را خودتان برقرار کنید  .

در صورتی که مجبورید ، به خاطر اینکه کاراتر باشید ، کسی را به انتخاب تلفن ها بگمارید ، دقت نمایید که آیا آن فرد مؤدبانه و مناسب به تلفن ها پاسخ می دهد یا خیر . اجازه ندهید تلفن کننده ها احساس نمایند بین آنها فرق می گذارید . عباراتی مانند بگویم چه کسی تلفن کرده ؟ یا ، بدتر ، شما ؟ وی را به چالش وا می دارد . سؤالی مانند اینکه آیا ایشان شما را می شناسند ؟ تهاجمی است . چون باعث معذب شدنش می شود که آیا او را به خاطر می آورید یا نه و اینکه هر تلفن کننده ای که شناخته نشود شانس برقراری ارتباط با شما را ندارد . در مقابل باید پرسیده شود می توانم به او بگویم چه کسی تلفن می زند ؟

از عباراتی که لاجرم پاسخ های نامناسبی را پیش می آورد ، حتی اگر عیناً توسط تلفن کننده مطرح نشود ، اجتناب نکنید . عباراتی مانند :

آیا او می داند شما از کجا زنگ می زنید ؟

دلیل تماستان چیست ؟

شما از کدام شرکت یا سازمان زنگ می زنی ؟

مشکل چیست ؟

اگر قصد دارید فقط با افراد خاصی صحبت کنید از منشی بخواهید اول بگوید شما مشغول هستید و سپس بپرسد ، می توانم به او بگویم چه کسی زنگ زده است ؟ اگر تلفن کننده شخصی است که می خواهید با او صحبت نمایید معاون یا منشی می تواند بگوید : او در حال حاضر اینجاست یا اجازه بدهید ببینم می توانم او را پیدا کنم .

گزینشگر تلفن باید توضیحی درباره اینکه چرا در دسترس نیستید فراهم کند . بهتر است بگوید : او در حال حاضر شدیداً گرفتار است ، با خط دیگری صحبت می کند و یا پشت میزش نیست .

این توضیحات بهتر از این است که بگوید او در دسترس نیست یا او نمی تواند بیاید پای تلفن . ارائه اطلاعات بیشتر نشان می دهد که شما صادق هستید . بنابراین تلفن کننده کمتر احساس می کند که مزاحم بوده است یا بین وی و دیگری فرقی قایل شده اید .

اگر شما گزینشگر هستید یا به تلفن های فرد دیگری پاسخ می دهید ، همیشه به تلفن کننده کمک کنید تا شخص مورد نظر را پیدا کند یا پیام او را بگیرید و شخصاً پیگیر باشید و ببینید فرد مناسب آن پیام را می گیرد یا نه . از آن شخص نخواهید که بعداً تماس بگیرد ، این بی توجهی به وقت تلفن کننده است .

ضمناً وقتی پیام تلفنی را می گیرید با دقت گوش کنید و همه نکات را بنویسید . نام شخص یا سازمان تلفن کننده ، شماره تلفن و دیگر روش های دسترسی را یادداشت نمایید . حتی وقتی آنها در عجله هستند ، اگر بار اول اطلاعات را به طور واضح نشنیده اید ، از آنها بخواهید نام های ذکر شده را دوباره تلفظ یا هجی کنند . پیام را به طور کامل و صحیح بگیرید و به امید اینکه آن تلفن می تواند تکرار شود ، نباشید .

احترام به تلفن کننده

هیچ کس نمی خواهد پشت خط منتظر بماند . اما اگر کاری ضروری پیش آمد ابتدا توضیح دهید که چرا خط را ترک می کنید و چه مدت می روید . از تلفن کننده خواهش کنید اگر می تواند منتظر بماند ، بگذارید به درخواست شما پاسخ دهد و قبل از این که نظرش را بگوید او را منتظر نگذارید . البته با این خواهش اکثراً موافقت و از ادب و نزاکتتان سپاسگزاری می شود . وقتی به مکالمه برگشتید از آن فرد به خاطر انتظار و صبرش تشکر کنید .

مطمئن شوید که تلفن کننده بیش از ۱۵ تا ۳۰ ثانیه منتظر نمی ماند .  

اگر مدت زمان بیشتری باید از تلفن دور شوید بگویید در صورت امکان بعداً به او زنگ می زنید 

 . قول بدهید که در یک زمان مشخص تلفن خواهید کرد و حتماً این کار را انجام دهید .

 

صدایتان را شاد نگه دارید

هر کسی ممکن است یک روز بد داشته باشد ، اما این دلیل نمی شود آن را طی مکالمه تلفنی منتقل کند . عصبانیت ، بی صبری و یا یک کسالت ساده به طور واضح از طریق تلفن منعکس می شود و تلفن کننده را تحت تأثیر و در یک موضع دفاعی قرار می دهد . اگر در حین مکالمه تلفنی مهربان نباشید و با خشونت صحبت کنید ، ممکن است مردم راهشان را جدا نموده و از صحبت کردن با شما اجتناب نمایند . یا ممکن است برای ارتباط های بعدی مشکل داشته باشند . بنابراین تلاش کنید که در سراسر مکالمه مطلوب و هشیار باشید .

وقتی افراد در وقت نامناسبی تلفن می کنند ، بپرسید آیا می توانید بعداً به آنها زنگ بزنید و زمانی را برای تماس مشخص کنید . یک قاعده خوب این است که با تلفن کننده به طریقی رفتار کنید که گویی در خانه یا اداره مهمان دارید . به این طریق احترام و حسن نیت آنها را بدست خواهید آورد . برخورد خوب به شما و شرکتتان در ایجاد یک تصویر عمومی مناسب کمک می کند .

حالا به این نکات دقت کنید

آیا تا به حال گوشی را در حدود ۱۰ سانتی متر دور از گوشتان نگه داشته اید تا صدا را کم کنید ؟ 

 

 یا تلاش کرده اید جملاتی را که شخص در آن طرف خط می گوید بازسازی کنید ؟ ا 

گر پاسختان مثبت است ، پس می دانید چقدر مهم است که با یک صدای مناسب صحبت نمایید .  

اندازه و وضوح صدا در کارایی ارتباطات تلفنی نقش دارد .

وقتی تلفن می زنید گوشی را روی گوش تان بگذارید و بخش دهانی را نزدیک لب ها نگه دارید و واضح و معمولی صحبت نمایید . اگر مردم گفته های شما را نمی فهمند به خاطر این است که سریع صحبت می کنید . پس یک تلاش جدی به کار ببندید تا شمرده صحبت کردن عادتتان شود . این اصول به نظر ابتدایی می آید اما بسیاری از اوقات رعایت نمی شوند و در نتیجه باعث مخدوش شدن ارتباطات و استیصال شنونده می گردند .

مکالمات کوتاه زمان را ذخیره می کند . همه افراد از یک حد معین مکالمات شخصی لذت می برند . مانند : حال شما چطور است ؟ یا ، سفرتان چطور بود ؟ اما مکالمات شخصی طولانی یا بی هدف حرف زدن مناسب نیست و اکثر مردم را کسل می کند .

وقتی می خواهید یک تماس تلفنی برقرار کنید یا انتظار یک تلفن را دارید به جای آشفتگی برنامه ریزی نموده و به موارد مکالمه فکر کنید . نکات اصلی را که می خواهید درباره اش صحبت نمایید ، بنویسید و در حین مکالمه به یادداشت ها رجوع و هر نکته را کنترل کنید . این تکنیک کمک خواهد که روی موضوع اصلی متمرکز بمانید . اگر حین صحبت یک موضوع غیر منتظره پیش می آید و به اطلاعات بیشتری نیاز دارید ، آن را برای تلفن کننده توضیح دهید و برای یک تلفن دیگر همراه با جوابها به توافق برسید .

پایان راضی کننده برای یک مکالمه

وقتی می خواهید مکالمه را به پایان ببرید ، حتی اگر از نتیجه آن راضی نیستید ، مهربان و باوقار باشید . نکاتی را که روی آن توافق دارید و فعالیت هایی را که باید انجام دهید ، خلاصه کنید و از طرف مکالمه به خاطر وقتی که صرف کرده ، تشکر نمایید . بنابراین آن فرد می داند که شما می خواهید مکالمه را تمام کنید . بعد از خداحافظی بهتر است اول فرد تلفن کننده ارتباط را قطع کند . وقتی شما این کار را می کنید ، گوشی را محکم روی دستگاه نگذارید ، چرا که این مسأله یک اثر منفی دارد .

دنبال کردن این راهکارهای ساده شما را در رأس گروهی قرار می دهد که با همکاران ، رؤسا ، ارباب رجوع ها و  ... در ارتباط است . در نهایت ممکن است خودتان را در ارتباط بیشتر با مکالمه های تلفنی بیابید ، چون مردم دوست دارند که با شما سروکار داشته باشند . با به دست آوردن مهارت استفاده موثر از تلفن اعتبار خود و محل خدمتتان را بالا ببرید

رخدادهای سرنوشت ساز

گاهی عده‎ای وارد زندگی‎تان می‎شوند و از همان ابتدا در می‎یابید که آن‎ها نقشی در سرنوشت تان دارند. آن‎ها به شما درسی ارزشمند می‎دهند یا به شما کمک می‎کنند تا خود واقعی‎تان را بهتر بشناسید و از خواسته‎هایتان در زندگی آگاه‎تر شوید. هرگز نمی‎توانید بفهمید که این افراد چه کسانی ممکن است باشند: هم کلاسی‎تان‎، همسایه‎تان‎، استادتان‎، آموزگارتان‎، دوست قدیمی‎تان‎، همسرتان یا حتی یک غریبه که وقتی‎ نگاهتان به نگاه او گره می‎خورد، حس می‎کنید که او به شکل عمیق و بنیادین زندگی‎تان را متحول می‎سازد. و گاهی اتفاقاتی وحشتناک در زندگی‎تان رخ می‎دهند که دردآور و غیرمنصفانه به نظر می‎رسند، ولی طولی‎ نمی‎کشد که در می‎یابید بدون آن اتفاقات‎، هرگز به قدرت و اراده خود پی نمی‎بردید. هر اتفاقی به دلیلی رخ‎ می‎دهد. هیچ اتفاقی بی‎حکمت نیست و به بدشانسی یا خوش‎شانسی ارتباطی ندارد. بیماری‎، جراحت‎، عشق‎، لحظات از دست رفته و حتی خطاها همه و همه به وقوع می‎پیوندند تا توان روح شما مورد محک‎ قرار بگیرد. بدون این آزمون‎های کوچک زندگی تبدیل به جاده‎ای یکنواخت و هموار می‎شود که به سوی‎ ناکجاآباد رهسپار می‎گردد؛ ایمن و هموار ولی کسل کننده و عبث‎. افرادی که به نحوی وارد زندگی‎تان‎ می‎شوند، روی موفقیت‎ها و تجربیات شما اثرگذار هستند. حتی می‎توان از تجربیات ناخوشایند درس‎ گرفت‎. این درس‎ها، سخت‎ترین و شاید ارزشمندترین درس‎ها به شمار می‎آیند. اگر فردی احساساتتان را جریحه‎دار کرد، قلب‎تان را شکست یا از اعتمادتان سوءاستفاده کرد، او را ببخشید، چون او به شما کمک‎ کرده تا درس اطمینان را فرا بگیرید و از اهمیت محتاط بودن در گشودن دروازه قلب‎تان آگاه شوید، اگر فردی به شما عشق می‎ورزد، عشقی نامحدود به او بورید، نه تنها به این دلیل که او عاشق شماست بلکه‎ چون به شما درس عشق ورزیدن و گشودن دروازه قلب‎تان را یاد می‎دهد و چشمانتان را به روی چیزهایی‎ باز می‎کند که بدون او هرگز قادر به دیدن یا حس کردنشان نبودید. از هر روزتان یک خاطره بسازید و از هر لحظه زندگی‎تان استفاده کنید، زیرا ممکن است هرگز آن لحظات را دوباره تجربه نکنید. با افرادی حرف‎ بزنید که تا به حال حرف نزده‎اید. به سخنان آن‎ها گوش فرا دهید، دروازه قلب‎تان را به روی عشق بگشایید، خود را از قفس محدودیت‎ها رها کنید و اهداف بزرگ برای خود در نظر بگیرید. شما قادرید زندگی خود را مطابق میل‎تان شکل دهید. بهترین زندگی ممکن را برای خود رقم بزنید و بعد از لحظه لحظه آن استفاده‎ کنید. روحیه‎ای مقاوم و شجاع داشته باشید و از مواجهه با چالش‎ها و موانع زندگی به خود هراس راه‎ ندهید. به امید موفقیت شما در رفع موانع زندگی‎