همه می‌دانیم که دوره بلوغ بسیار حساس است. یک سری نگرش‌ها در همین سن می‌تواند مشخص شود و حتی آینده کودکان از همین سن رقم بخورد اما معمولاً در زمانی که بخواهیم عمل کنیم نمی‌دانیم چه طور می‌توانیم از این دوره حساس بهترین استفاده را بکنیم. این موضوع شاید برای پدران حیاتی‌تر باشد...
هرچه می‌گذرد پژوهش‌های بیشتری در رابطه با تاثیرات مثبت تقویت رابطه پدر و دختر انجام میشود. پژوهش ها نشان می دهد هر چه رابطه پدر با دختر بهتر و صمیمانه‌تر باشد، دختران احتمال کمتری دارد که مرتکب خلاف شوند، نمرات درسی بهتری می‌گیرند و می‌توانند دوستی‌های بهتری با دیگران برقرار کنند اما این رابطه علاوه بر این تاثیرات در کوتاه مدت، تاثیرات طولانی‌مدت دیگری نیز دربردارد. خانم‌هایی که روابط بهتری با همسرانشان دارند و از نظر روانی و جسمی از سلامت بهتری برخوردارند، در سنین نوجوانی رفتار بهتری با پدرانشان داشته‌اند.
در تحقیق دیگری محققان به این نتیجه رسیدند که هر چه رابطه پدر با دخترش صمیمانه‌تر و نزدیک‌تر باشد، دختر در سن بالاتری به سن بلوغ می‌رسد. اگر در مورد عوارض بلوغ زودرس دختران اطلاعات داشته باشید، به ارزش بیش از پیش پدر پی می‌برید.
اما پدران برای اینکه بخواهند رابطه خوب و موثری با دخترانشان داشته باشند، باید به چه نکاتی توجه کنند؟
رابطه‌ای هدفمند و در چارچوب
در دوره بلوغ به دخترتان توضیح دهید که ممکن است در این سن، در اجتماع کم‌کم، توجه‌هایی را از جنس مخالف دریافت کند اما این توجه‌ها لزوماً نشان‌دهنده علاقه فرد مقابل به او نیست. پس بهتر است که خیلی روی این موارد حساب باز نکند. در عین حال این توجه‌ها گاهی به مزاحمت‌هایی منجر می‌شوند که هر دختری باید راه‌های مقابله با آن را فرا بگیرد. در درجه اول راه‌های پیشگیری از این موارد را به او یاد دهید. مواردی چون مشخص ساختن حد رابطه خود با پسرها از همان اولین برخورد. در مرحله بعدی راه‌هایی را معرفی کنید که اگر مزاحمتی برایش ایجاد شد چگونه از خودش دفاع کند و یا مزاحمت را به حداقل برساند و این اطمینان را در او ایجاد کنید که اگر هر مشکلی برایش پیش آمد شما و مادرش پشتیبان او خواهید بود. اهمیت این نکته زمانی مشخص میشود که دخترها مشکلات کوچک را از ترس برخوردهای خشن، از خانواده مخفی می‌کنند و خود این پنهان‌کاری، باعث سوءاستفاده از جانب دیگران و بروز مشکلات شدیدتر می‌گردد. با توجه به پایین آمدن سن بلوغ روانی در طی سال‌های اخیر بهتر است این مسایل را در شروع دوره راهنمایی با دخترتان در میان بگذارید یعنی قبل از اینکه تجارب ناخوشایندی برایش روی داده باشد.
با توجه به رشد دخترتان درباره مسایل مربوط به دوستی بین دختر و پسر در این سن و مشکلات و خطرات دوستی های ناسالم و به دور از اطلاع خانواده برایش توضیح دهید اما توجه داشته باشید که نباید میل به جنس مخالف را آن‌قدر طبیعی جلوه دهید که دختر شما اگر هم تا به امروز توجه زیادی را صرف این موضوع نمی‌کرده از فردا درگیری ذهنی زیادی پیدا کند. در مورد عقیده خودتان و همسرتان با او، در این رابطه صحبت کنید. از عبارت‌های باید و نباید استفاده نکنید چرا که در این مرحله هدف، آگاه کردن او از عقاید شماست. این توضیحات باعث میشود دخترتان متوجه شود که شما در مورد او و تغییراتی که برایش رخ داده، بی‌اطلاع نیستید. این بر اعتبار شما نزد دخترتان افزوده و به او این امکان را می‌دهد که در زمان لازم با شما یا همسرتان صحبت کند.
در سال‌های پایانی دبیرستان و یا دوران دانشجویی توضیح دهید هدف از رابطه با جنس مخالف پیدا کردن همسری مناسب است و نه خوش‌گذرانی‌های موقت. در این دوره کم‌کم با او وارد صحبت درباره ملاک‌های انتخاب همسر شوید و نظر او را جویا شوید. بیشتر به حرف‌های او گوش دهید نه اینکه برایش سخنرانی کنید و مطمئن باشید خود این گوش کردن بهتر از هر روش دیگری او را به تفکر وادار کرده، نظرات او را اصلاح کرده و او را با واقعیت‌های زندگی آشنا می‌سازد.
مشخص کردن ضوابط خانه
در مورد تمایل دخترتان به خودآرایی بهتر است قبل از اینکه اختلاف و یا مشکلی پیش بیاید، محدودیت‌های خانواده را برایش توضیح دهید. محدودیت‌هایی که شما و همسرتان از او انتظار دارید رعایت کند. البته پیشنهاد می‌کنم هر چه قدر هم می‌خواهید دخترتان را در محیطی آزاد بار بیاورید باز محدودیت‌هایی را برایش در نظر بگیرید چرا که این موضوع به ویژه در سنین پایین، در درجه اول باعث حفظ ایمنی او می‌گردد.
زمانی برای تقویت رابطه
هر چند وقت یک بار وقتی را برای دخترتان در نظر بگیرید. مثلاً یک ساعت در ماه و در این زمان با او به صورت دو نفری به پارک بروید و در طی پیاده‌روی از حال و روزش خبردار شوید. البته توجه داشته باشید که افزایش این زمان به شکلی کنترل نشده خود می‌تواند شما را زمانی که او می‌خواهد ازدواج کند با مشکل روبه‌رو سازد و به نوعی باعث عدم تمایل به ازدواج در او گردد. داشتن رابطه عاطفی مناسب با شما باعث کاهش توجه زودرس دخترتان به جنس مخالف شده و می‌تواند این میل را تا زمانی که معقولانه‌تر با موضوع برخورد کند، به تعویق بیندازد
چند تا ایده و فکر بکر داشته اید که به خاطر بی حوصلگی تان به دست فراموشی سپرده شده اند و فرصت نکرده اند به عمل تبدیل شوند؟ در دنیای اسرارآمیزی که هر روز همه چیز در حال حرکت و تغییر و تحول است، به نظر می رسد ما آدم ها شاگرد اول های کلاس تنبلی باشیم.
هر چقدر هم که بگویید کارتان سخت است و بهتر از نسل های قبل کار می کنید اما واقعیت این است که تنبلی و میل به سکون در این دوره بیشتر از دوره های قبل گریبان آدم ها را گرفته است. برنامه ریزی های دراز مدت و میل به ترسیم آینده ی درخشان ، باعث می شود خیلی از ما حال را از دست دهیم.
تنبلی از کجا شروع می شود؟
روان شناسان معتقدند تنبلی وقتی به وجود می آید که امکان برنامه ریزی برای آینده وجود داشته باشد. آن چیزی که باعث می شود بدون اینکه نیازهای آنی مان ارضا شود و به انجام کار ادامه دهیم، آینده نگری است. بعضی آدم ها آینده نگرترند. آنها بدون اینکه گرسنه یا تشنه باشند ، با انگیزه زیادی کار می کنند. این آدم ها به بقیه می گویند تنبل.
این روزها ما برای رسیدن به اهداف بلند مدت مان گاهی مجبور می شویم از لذت های ساده روزانه مان بگذریم. آن وقت است که احساس می کنیم مورد ظلم واقع شده ایم چون ذهن ما به انگیزه های آنی پاسخ می دهد. خوابیدن، کار نکردن، نشستن و تماشای برنامه های تلویزیون برای ما خوشایند تر از کارهایی هستند که قرار است چند ماه یا چند سال بعد نتیجه شان را ببینیم. تنبلی آسیب نیست. در واقع یک حس عدم تمایل به مصرف انرژی وجود دارد. اما در دوره ای که ما در آن زندگی می کنیم و لازم است کارایی مان بالا باشد، تنبلی باعث آسیب و ناراحتی می شود.
چرا از انجام کار طفره می رویم؟
طفره رفتن و از زیر کار در رفتن وقتی پیش می آید که تصور کنیم کارها خیلی سخت و دشوار است. آن وقت است که با خودمان می گوییم بهتر است این کار را فردا انجام دهیم. بعضی روان شناسان می گویند این مشکل بعد از انقلاب صنعتی - که نیاز به برنامه ریزی بیشتر شد - به وجود آمده است. کارشناسان علوم رفتاری می گویند ما کارهایی را که زودتر جواب می دهند ترجیح می دهیم. درس خواندن برای امتحانی که ماه ها بعد قرار است برگزار شود ، به اندازه بازی شطرنج برای ما لذت بخش نیست. ما نمی توانیم درباره آینده بازخورد آنی داشته باشیم چون ممکن است اطمینان مان را نسبت به توانایی انجام کار از دست بدهیم، احساس کنیم تلاش برای رسیدن به اهداف بلندمدت کاری سخت و غیرقابل تحمل است و بعد هم فکر کنیم بد نیست زندگی عادی مان را ادامه دهیم. در واقع همین تمایل ما به سکون باعث می شود تصور کنیم این کار، کارسخت و دشواری است و نمی توانیم از عهده آن بر بیاییم. اما این روزها انجام کار به این معنی است که بر لذت ها و پاداش های آنی غلبه کنید و بدانید هدفی که شما لحظات تان را برای رسیدن به آن صرف می کنید ، ارزش اش را دارد. در دنیای امروز اگر بخواهید طبق الگوی ذهنی منتظر پاداش آنی باشید و تنبلی کنید ضرر زیادی خواهید کرد. نگران نباشید. همیشه می شود کار را شروع کرد.
حتی تصور نتوانستن را از خودتان دور کنید. ما بیشتر مواقع با آزمون و خطا یاد می گیریم. اگر دید وسیع تری داشته باشید می توانید از عهده کارهای بزرگ بربیایید.
چطور تنبلی را از خودمان دور کنیم؟
الگوی ذهنی ما طوری شکل گرفته که مغزمان پاداش های آنی و نتایج کوتاه مدت را ترجیح می دهد. اما ما وقتی از عهده کارهای ناخوشایند بربیاییم، بیشتر از خودمان رضایت داریم. برای مقابله با تنبلی توصیه های زیر می تواند مفید باشد.
* از کم شروع کنید: از خودتان بپرسید انجام این کار به مدت 15دقیقه واقعا خیلی سخت و دشوار است؟ با کمی دقت متوجه می شوید که این طور نیست. با این روش مشاهده خواهید کرد بعد از مدتی از انجام همان کارها لذت خواهید برد.
* در برابر افکار منفی و پیش فرض هایتان مقاومت کنید: حتی تصور نتوانستن را از خودتان دور کنید. ما بیشتر مواقع با آزمون و خطا یاد می گیریم. اگر دید وسیع تری داشته باشید می توانید از عهده کارهای بزرگ بربیایید.
* برنامه ریزی داشته باشید: هر روز اهداف تان را بنویسید. با این کار احتمال اینکه از هدفتان دور نشوید و طی روز کارهایی انجام دهید که شما را به هدف نزدیک تر کند ، بیشتر است.
* از دیگران کمک بگیرید: برای انجام کامل یک کار از دیگران کمک بگیرید. موضوع را با آنها در میان بگذارید. انگیزه های خارجی حس انجام وظیفه شما را بر می انگیزد و شما را به انجام کار تشویق می کند.
* قبول کنید که برای پیشرفت باید صبر و تحمل داشت: این تصور را که برای انجام هر کار باید سریع پاداش بگیرید، از خودتان دور کنید. این طرز فکر باعث می شود نتوانید به اهداف بلند مدت تان برسید.
* به خودتان پاداش بدهید: استراحت با تنبلی فرق دارد. بعد از اینکه یک کار را به طور کامل به اتمام رساندید، به عنوان پاداش به خودتان استراحت بدهید. شما بعد از یک دوره تلاش به استراحت نیاز دارید.
یک بنده خدایی ، کنار اقیانوس قدم میزد و زیر لب، دعایی را هم زمزمه میکرد. نگاهى به آسمان آبى و دریاى لاجوردین و ساحل طلایى انداخت و گفت: - خدایا ! میشود تنها آرزوى مرا بر آورده کنى؟ ناگاه، ابرى سیاه، آ سمان را پوشاند و رعد و برقى درگرفت و در هیاهوى رعد و برق، صدایى از عرش اعلى بگوش رسید که میگفت: چه آرزویى دارى اى بنده محبوب من؟مرد، سرش را به آسمان بلند کرد و ترسان و لرزان گفت: - اى خداى کریم! از تو مى خواهم جاده اى بین کالیفرنیا و هاوایی بسازى تا هر وقت دلم خواست در این جاده رانندگى کنم !! از جانب خداى متعال ندا آمد که:- اى بنده ى من ! من ترا بخاطر وفادارى ات بسیار دوست میدارم و مى توانم خواهش ترا برآورده کنم، اما، هیچ میدانى انجام تقاضاى تو چقدر دشوار است؟ هیچ میدانى که باید ته اقیانوس آرام را آسفالت کنم ؟ هیچ میدانى چقدر آهن و سیمان و فولاد باید مصرف شود؟ من همه اینها را مى توانم انجام بدهم، اما آیا نمى توانى آرزوى دیگرى بکنى؟ مرد، مدتى به فکر فرو رفت، آنگاه گفت:- اى خداى من ! من از کار زنان سر در نمى آورم! میشود بمن بفهمانى که زنان چرا مى گریند؟ میشود به من بفهمانى احساس درونى شان چیست؟ اصلا میشود به من یاد بدهى که چگونه مى توان زنان را خوشحال کرد؟صدایی از جانب باریتعالى آمد که: اى بنده من ! آن جاده اى را که خواسته اى، دو بانده باشد یا چهار بانده ؟؟!! |