خوش به حال من ودریا و غروب و خورشید
و چه بی ذوق جهانی که مرا با تو ندید
رشته ای جنس همان رشته که بر گردن توست
چه سروقت مرا هم به سر وعده کشید
به کف و ماسه که نایابترین مرجان ها
تپش تبزده نبض مرا می فهمید
آسمان روشنی اش را همه بر چشم تو داد
مثل خورشید که خود را به دل من بخشید
ما به اندازه هم سهم ز دریا بردیم
هیچکس مثل تو ومن به تفاهم نرسید
خواستی شعر بخوانم دهنم شیرین شد
ماه طعم غزلم را ز نگاه تو چشید
منکه حتی پی پژواک خودم می گردم
آخرین زمزمه ام را همه شهر شنید
آیا تا کـنـون احساس دلتنـگـی، افسـردگـی، طـردشدگی، بی ارزشی و تنهایی را
تجربه کرده اید؟ آیا با محیط و افراد پیرامون خود احساس بیگانگی می
نـمایید؟ آیـا حس می کنید کسی در کنار شما نیست تا بتوانید تجربـیـات و
احساسات خود را با وی درمیان بگذارید؟
هـر فـردی در طـول زندگی خود گه گاهی احساس تنهایی میکند اما تنهایی
الزاما بــمفهوم تنها بودن نمیباشد شما مـمکن است در میان جمع و یا در یک
میهمانی بوده و احــساس تنهایی کنید. تنهایی یک حالت ذهـنـی دردنـاک احساس
عدم رابطه با دیگران است. هـنگامـی کـه تـنها میباشید احساس نیاز به تفاهم
و اشتیاق برای قسمت کردن احسـاسات و افـکارتان با دیگران در شما پدیدار
میگـردد. اما زمانی که به مـرحله تنهایی راه می یابید چه اتفاقی روی میدهد؟
در ذیـل به برخی از احـساساتی کـه در دوره تنــهایی با شـما هـمراه می گـردنـد اشاره میکنیم:
1- احساس اعتماد بنفس پایین.
2- احساس آنکه دیگران دائما در حال ارزیابی شما میباشند.
3- از ملاقات با افراد جدید و یا حضور در مجالس عمومی دوری میکنید.
4- نسبت به ظاهر و خصوصیات شخصیتی خود خیلی انتقاد آمیز برخورد میکنید.
5- خود و دیگران را بخاطر ضعف روابط اجتماعی خودتان ملامت می کنید.
6 این تصور غلط در شما ایجاد میگردد که هیچکس شما را دوست ندارد.
7- در بیان احساسات خود دچار مشکل می گردید.
8- از آنکه از حقوق خود دفاع کرده و بـه درخـواستهای غیر منطقی "نه" بگویید بـیـمناک می شوید.
9-نسبت به موقعیتها واکنش افراطی بروز میدهید.
10- احساس انزوا، دلتنگی و تنهایی شدید می کنید.
اکنون شما چه خواهید کرد؟ شما که نمی تـوانید تا آخر عمرتان اینگونه به
زندگی ادامه دهید. آمـوختن آنکه چگونه با تنهایی در زندگی خود کنار بیاییم
یکی از چالشهای بزرگ زندگی ما میباشد. راهکارهای پایین به شما کمک خواهند
کرد.
1- با آن رودررو شوید: از آنکه به تـنـهایی خـود اذعـان کـنـیـد واهـمه
نـداشـته باشید. حقیقت آن است که شما تا زمانی که علت امری که سبب آزار
شما شده را تـشـخیص نداده باشید، قادر به تخفیف و تسکین مشکل خود نخواهید
بود.
2- آن را بپذیرید: مـهم اسـت کـه پـی بـه ایـن مسئله ببرید که زمانها و
موقعیتهایی در زندگی هر فرد وجود دارند که در او ایجاد احساس تنهایی می
کنند چـه فــرد بخواهد چه نخواهد. میزان معینی از احساس تنهایی بخش اجتناب
ناپذیری در هر زندگی میباشد. بجای آنکه از آن گریزان باشید بیاموزید چگونه
با آن کنار بیایید.
3- تدبیری بیاندیشید: اغـلب پـریـشانی ها و ترسهای ناشی از تنهایی را می
تـوان با شناسایی علل مشکلات و سپس تلاش برای اصلاح و بهبود شـرایـطی کـه
سبب ایجاد احساس تنهایی در شما گردیده است، تقلیل داد.
4- از آن سود برید: تنهایی خود را توسط آموختـن روش کـنـار آمـدن بـا آن
مبدل به یک مزیت گردانده و اتکاء به نفس خود را افزایش دهید- مهمترین
سرمایه شما به عنوان یک فرد تنها- از آن به عنوان یک فرصت مناسب برای
شـنـاخـت هـر چـه بـهتر خـود اســتفاده کنید. در عوض تحمل دوران وحشتـنـاک
تـنـهایی با تعـمق در افکار، احساسات و ادراکات خود فرصتهایی برای رشد و
پیشرفت شخصی خود پدید آورید.
5- خود را سرگرم فعالیتهای دلخواه خـود کنـیـد: در هـنـگام تنهـایـی
بـرخـی افـراد آشفته وار به این طرف وآن طرف پرسه زده و بدنبال فردی
میگردند که بتوانـند توجهشان را معطوف وی کنند. در عوض از این فرصت
استفاده کرده و وقت خود را صرف سـرگرمیها و فعالیتهای خاص و دلخواه خود
نمایید.
6- دست بکار شوید: پیشقدم شوید و اولین گام را شما بـردارید.در عـوض آنکه
منتظر فـردی باشید که از راه برسـد و شمـا را نـجات دهـد.در سـلام و
احـوالـپرسـی بـا دیـگران پـیـشـقدم گردید. لبـخنـد بـزنیــد و سلام کنید.
گذشته از آن، شـمـا بـایـد روی مهارتهای اجتماعی و میان فردی بیشتر کار
کرده و بیاموزید که بیشتر از حقوق خود دفاع کنید.
7- کارهای داوطلبانه انجام دهید: کمک به دیگران اعتماد بنفس شما را افزایش
داده و فرصتهای جدیدی برای شما پدید می آورد تا بتوانید با افراد جدیدی
ملاقات کنید.
8- مشارکت کنید: در یـک دوره آموزشی ویژه بزرگسـالان کـه در رابـطـه بـا
رشـد فـردی می باشد ثبت نام کنید. بـرای مثال در کلاسهای تقویت اعتماد
بنفس ، روشهای رابطه برقرار کردن با دیگران، چگونگی دفاع از حقوق فردی و
چگونه مثبت باشیم عضو گردید.
9- از عادات خوب پیروی کنید: بجای آن کـه یک گوشه بنشـیـنید و هیـچ کـاری
انـجام ندهید: رژیم غذایی متعادل داشته باشید، تمرینات ورزشـی منـظـمی را
انـجـام دهید و بقدر کافی بخوابید.
10- خلاق باشید: تنهایی الزاما با اندوه و بدبخـتی برابر نمیباشد. زمان
تنهایی را برای خلاقتر و سازنده تر ساختن خودتان بکار بندید. کتاب
بخوانید، جدول و یا معما حل کنید، به سینما بروید و یا به موسیقی گوش دهید.
1- اینترنت بد نیست، اگر والدین از چگونگی مصرف اطلاعات اینترنت آگاهی
داشته باشند. این آگاهی روند بهره‌مندی از اینترنت را بهبود خواهد بخشید.
اگر والدین با دنیاى فناورى بیشتر آشنا شوند بهتر مى‌توانند راه‌هاى تامین
امنیت کودکانشان را به کار بگیرند و کودکان نیز حاضر به همکارى با والدین
خود هستند.
گفته میشود که نوجوانان ۱۳ تا ۱۹ سال فعال‌ترین قشر در حوزه وبلاگ‌نویسى
هستند و بى‌محابا تصاویر خود را همراه با اطلاعات شخصى و خانوادگى، تلفن،
آدرس و غیره در سایت‌ها و وبلاگ‌ها منتشر مى‌کنند، بدون آنکه والدین آنها
در جریان باشند. دانشگاه جورج تاون در ایالات متحده مرکزى تحت عنوان «مرکز
رسانه هاى دیجیتالى مخصوص کودکان» دارد که این مرکز مطالعه‌اى را در مورد
وبلاگ نوجوانان منتشر کرده که حاکى از وخامت اوضاع است. چون کودکان و
نوجوانان به دلیل معصومیت و ساده بودنشان راحت‌تر اعتماد مى‌کنند و تمام
اطلاعات شخصى و خانوادگى خود را در محیط ناامن اینترنت در اختیار همگان
مى‌گذارند. دو سوم از آنها سن خود را مشخص مى‌کنند و نام حقیقى خود را مى
نویسند. ۶۰ درصد از آنها حتى آدرس خود را در اختیار مى‌گذارند و شماره
تماس مى‌دهند. از هر ۵ نفر یک نفر نام کامل خود را مى‌نویسد. با این وسیله
دایره ارتباط خود را افزایش مى دهند.
2- به جاى آنکه اینترنت و دنیاى وبلاگ نویسى میان والدین و فرزندان فاصله بیندازد اگر درست مورد استفاده قرار بگیرد، مى‌تواند به عنوان پلى میان دو نسل عمل کند. والدین مى‌توانند از این فرصت استثنایى بهره بگیرند و با دنیاى فناورى بیشتر آشنا شوند و از همین فرصت مى‌توانند براى القاى ارزش‌ها و الگو‌ها و رفتار‌های مورد نظر خود به فرزندانشان استفاده کنند. اگر والدین با دنیاى فناورى بیشتر آشنا شوند. طبیعى است که کودکان و نوجوانان در سنین خاصى حاضر به همکارى با والدین خود نیستند و حاضر نیستند مسائل خصوصی خود را با والدین خود در میان بگذارند و آنها در جریان تمام کارها و اتفاقات روزانه بگذارند. به هر حال پدر و مادر باید دایره‌ای از حریم خصوصی و خلوت فرزندان خود را به رسمیت بشناسند و اجازه دهند تا آنها راز‌هایی نیز برای خود داشته باشند. باید پدر و مادر تحمل خود را بالا ببرند و اجازه بدهند فرزندانشان با دوستانشان نیز رازهایى داشته باشند. گاهى هم لازم مى شود والدین به طور غیرمستقیم و نامحسوس فرزندان خود را چک کنند به این می‌گویند فیلترینگ نا محسوس از سوی والدین.
3- واکنش نسنجیده چند اثر یا نتیجه مخرب دارد. اول آنکه روابط صمیمانه
بین والدین و فرزندان را به قهقهرا خواهد کشید. دوم آنکه به مخفى‌کارى یا
پنهان کارى دامن مى‌زند. چون اگر کودکان و نوجوانان حس کنند که حریم
خصوصى‌شان مورد بى احترامى یا بى توجهى قرار گرفته است واکنش نشان
مى‌دهند. موثرترین واکنش آنها مخفى کارى و قطع ارتباط سالم با والدین است.
متاسفانه بسیارى از خانواده‌ها به خصوص والدین میانسال پا به پاى
فرزندانشان با نوآورى‌هاى عصر فناورى آشنا نمى‌شوند و همین فاصله میان دو
نسل را عمیق‌تر مى‌کند. بسیارى از والدین هنوز با بی‌شمار کارکرد‌های
اینترنت و سرویس‌های موجود در آن مانند مسنجرها (نرم افزارهاى پیام رسان
آنى مثل یاهو مسنجر که در آن کاربران مى توانند در هر کجاى دنیا که هستند
بلافاصله پیام خود را از قبیل متن، صوت یا تصویر به دوستشان برسانند) آشنا
نشده‌اند.
4- اینترنت بد نیست، اینترنت پدیده‌ای خطرناک نیست. به شرط آن که به
کودکانمان بیاموزیم اینترنت چیست. وبلاگ یکی از مظاهر اینترنت است که جای
خود را بسیار سریع در بین افراد خصوصا جوانان و نوجوانان باز کرد.
خوب است که بگذاریم فرزند ما از همان دوران کودکی که توانایی کار با
کامپیوتر را فرا گرفت، برای خود وبلاگ شخصی داشته باشد. داشتن وبلاگ برای
یک کودک به نوعی استقلال فردی و اجتماعی محسوب میشود که باید آن را به
رسمیت شناخت. کودک ما با وبلاگ نویسی یاد می‌گیرد که حرف خود را صریح و
روشن بیان کند، اظهار نظر کند، نظرات خود را آزادانه ابراز کند. لازمه این
امر این است که در ابتدا خودمان بیاموزیم که از اینترنت و شبکه و
سرویس‌های آن چه استفاده‌ای می‌توانیم بکینم.
روی سخن من در این نوشتار با والدین اروپایی یا آمریکای نیست، ما در کشوری
زندگی میکنیم که هنوز بسیاری از خانواده‌ها از دسترسی به کامپیوتر
محرومند، بیش از نیمی والدین فرزندانی که کامپیوتر را در اختیار دارند
هنوز روشن و یا خاموش کردن دستگاه را بلد نیستند، ما در کشوری هستیم که
بیش از 80 درصد افرادی که پشت میز کامپیوتر خود می‌نشینند و از اینترنت
استفاده می‌کنند در اتاق‌های چت و یا وب‌سایت‌ها سرگردانند، نمی‌دانند چه
می‌خواهند و یا به عبارتی وب‌گردی و یا شاید هم ولگردی می‌کنند.