اخطارهای دنیای مجازی ،کسب و کار در فضای مجازی و تحلیل فضای فرهنگی ،سیاسی و اجتماعی
دکتر بهروز نقویان دکترای مدیریت ، مدیر عامل شرکت تولید نرم افزارهای هوشمند ، خواننده پاپ و محلی خراسان شمالی ،مشاور شهرک صنعتی ایران مشاور دیجیتال مارکت و صادراتاخطارهای دنیای مجازی ،کسب و کار در فضای مجازی و تحلیل فضای فرهنگی ،سیاسی و اجتماعی
دکتر بهروز نقویان دکترای مدیریت ، مدیر عامل شرکت تولید نرم افزارهای هوشمند ، خواننده پاپ و محلی خراسان شمالی ،مشاور شهرک صنعتی ایران مشاور دیجیتال مارکت و صادراتاینترنت
1- اینترنت بد نیست، اگر والدین از چگونگی مصرف اطلاعات اینترنت آگاهی
داشته باشند. این آگاهی روند بهره‌مندی از اینترنت را بهبود خواهد بخشید.
اگر والدین با دنیاى فناورى بیشتر آشنا شوند بهتر مى‌توانند راه‌هاى تامین
امنیت کودکانشان را به کار بگیرند و کودکان نیز حاضر به همکارى با والدین
خود هستند.
گفته میشود که نوجوانان ۱۳ تا ۱۹ سال فعال‌ترین قشر در حوزه وبلاگ‌نویسى
هستند و بى‌محابا تصاویر خود را همراه با اطلاعات شخصى و خانوادگى، تلفن،
آدرس و غیره در سایت‌ها و وبلاگ‌ها منتشر مى‌کنند، بدون آنکه والدین آنها
در جریان باشند. دانشگاه جورج تاون در ایالات متحده مرکزى تحت عنوان «مرکز
رسانه هاى دیجیتالى مخصوص کودکان» دارد که این مرکز مطالعه‌اى را در مورد
وبلاگ نوجوانان منتشر کرده که حاکى از وخامت اوضاع است. چون کودکان و
نوجوانان به دلیل معصومیت و ساده بودنشان راحت‌تر اعتماد مى‌کنند و تمام
اطلاعات شخصى و خانوادگى خود را در محیط ناامن اینترنت در اختیار همگان
مى‌گذارند. دو سوم از آنها سن خود را مشخص مى‌کنند و نام حقیقى خود را مى
نویسند. ۶۰ درصد از آنها حتى آدرس خود را در اختیار مى‌گذارند و شماره
تماس مى‌دهند. از هر ۵ نفر یک نفر نام کامل خود را مى‌نویسد. با این وسیله
دایره ارتباط خود را افزایش مى دهند.
2- به جاى آنکه اینترنت و دنیاى وبلاگ نویسى میان والدین و فرزندان فاصله بیندازد اگر درست مورد استفاده قرار بگیرد، مى‌تواند به عنوان پلى میان دو نسل عمل کند. والدین مى‌توانند از این فرصت استثنایى بهره بگیرند و با دنیاى فناورى بیشتر آشنا شوند و از همین فرصت مى‌توانند براى القاى ارزش‌ها و الگو‌ها و رفتار‌های مورد نظر خود به فرزندانشان استفاده کنند. اگر والدین با دنیاى فناورى بیشتر آشنا شوند. طبیعى است که کودکان و نوجوانان در سنین خاصى حاضر به همکارى با والدین خود نیستند و حاضر نیستند مسائل خصوصی خود را با والدین خود در میان بگذارند و آنها در جریان تمام کارها و اتفاقات روزانه بگذارند. به هر حال پدر و مادر باید دایره‌ای از حریم خصوصی و خلوت فرزندان خود را به رسمیت بشناسند و اجازه دهند تا آنها راز‌هایی نیز برای خود داشته باشند. باید پدر و مادر تحمل خود را بالا ببرند و اجازه بدهند فرزندانشان با دوستانشان نیز رازهایى داشته باشند. گاهى هم لازم مى شود والدین به طور غیرمستقیم و نامحسوس فرزندان خود را چک کنند به این می‌گویند فیلترینگ نا محسوس از سوی والدین.
3- واکنش نسنجیده چند اثر یا نتیجه مخرب دارد. اول آنکه روابط صمیمانه
بین والدین و فرزندان را به قهقهرا خواهد کشید. دوم آنکه به مخفى‌کارى یا
پنهان کارى دامن مى‌زند. چون اگر کودکان و نوجوانان حس کنند که حریم
خصوصى‌شان مورد بى احترامى یا بى توجهى قرار گرفته است واکنش نشان
مى‌دهند. موثرترین واکنش آنها مخفى کارى و قطع ارتباط سالم با والدین است.
متاسفانه بسیارى از خانواده‌ها به خصوص والدین میانسال پا به پاى
فرزندانشان با نوآورى‌هاى عصر فناورى آشنا نمى‌شوند و همین فاصله میان دو
نسل را عمیق‌تر مى‌کند. بسیارى از والدین هنوز با بی‌شمار کارکرد‌های
اینترنت و سرویس‌های موجود در آن مانند مسنجرها (نرم افزارهاى پیام رسان
آنى مثل یاهو مسنجر که در آن کاربران مى توانند در هر کجاى دنیا که هستند
بلافاصله پیام خود را از قبیل متن، صوت یا تصویر به دوستشان برسانند) آشنا
نشده‌اند.
4- اینترنت بد نیست، اینترنت پدیده‌ای خطرناک نیست. به شرط آن که به
کودکانمان بیاموزیم اینترنت چیست. وبلاگ یکی از مظاهر اینترنت است که جای
خود را بسیار سریع در بین افراد خصوصا جوانان و نوجوانان باز کرد.
خوب است که بگذاریم فرزند ما از همان دوران کودکی که توانایی کار با
کامپیوتر را فرا گرفت، برای خود وبلاگ شخصی داشته باشد. داشتن وبلاگ برای
یک کودک به نوعی استقلال فردی و اجتماعی محسوب میشود که باید آن را به
رسمیت شناخت. کودک ما با وبلاگ نویسی یاد می‌گیرد که حرف خود را صریح و
روشن بیان کند، اظهار نظر کند، نظرات خود را آزادانه ابراز کند. لازمه این
امر این است که در ابتدا خودمان بیاموزیم که از اینترنت و شبکه و
سرویس‌های آن چه استفاده‌ای می‌توانیم بکینم.
روی سخن من در این نوشتار با والدین اروپایی یا آمریکای نیست، ما در کشوری
زندگی می‌کنیم که هنوز بسیاری از خانواده‌ها از دسترسی به کامپیوتر
محرومند، بیش از نیمی والدین فرزندانی که کامپیوتر را در اختیار دارند
هنوز روشن و یا خاموش کردن دستگاه را بلد نیستند، ما در کشوری هستیم که
بیش از 80 درصد افرادی که پشت میز کامپیوتر خود می‌نشینند و از اینترنت
استفاده می‌کنند در اتاق‌های چت و یا وب‌سایت‌ها سرگردانند، نمی‌دانند چه
می‌خواهند و یا به عبارتی وب‌گردی و یا شاید هم ولگردی می‌کنند.
