یا تاکنون شده به درست بودن نوع برخوردتان با مسایل شک کنید؟
این شک از آن نوع شک‌هایی است که بخصوص در برخی موارد به نتایج بسیار مثبت منجر میشود. البته می‌دانید که در مرحله شک نباید زیاد باقی ماند...
وقتی رابطه شما به عنوان پدر و مادر با بچه‌ها در هر رده سنی به‌خصوص در دوران بلوغ، بسیار بحرانی و بغرنج است که به هیچ وجه نمی‌توانید یک ارتباط خوب و سازنده ایجاد کنید و اساسا حرف یکدیگر را نمی‌فهمید...
وقتی با همسرتان همیشه اختلاف دارید به صورتی که در بسیاری موارد، کوچک و بی‌اهمیت بودن مورد اختلاف به شدت شما را می‌آزارد اما به هر تقدیر، برخوردها همواره به تلخی به پایان می‌رسند...
وقتی با دوستان یا همکاران خود در محیط کار و یا همکلاسی‌هایتان در مراکز آموزشی و یا در دیگر موارد با مردم کوچه و بازار نمی‌توانید یک رابطه مثبت و دوجانبه برای رشد و پیشرفت و گذران زندگی اجتماعی رضایت‌بخش برقرار کنید؛ با خود فکر کرده‌اید چرا؟... ریشه این ناکامی‌ها و عدم موفقیت‌ها چیست؟
اگر ارزیابی‌های بی‌طرفانه از چند مورد مشکل ارتباطی را در کنار هم بگذارید حداقل به این نکته می‌رسید که جزئی‌نگری و حساسیت‌های بی‌اساس، یکی از مسایلی است که اجازه نمی‌دهد شما با دیگران ارتباط مثبت و سازنده‌ای برقرار کنید. نکته اساسی دیگر بی‌توجهی به یک سری قوانین و واقعیات عاطفی- انسانی است.
همیشه، در رویارویی با مسائل و مشکلات خانوادگی، خود را در وضعیت طرف مقابل قرار دهید و با قبول مسؤولیتخود و شناخت انتظارات متقابل به حل و فصل اختلافات روی آورید .
چه راهکارهای عملی و کاربردی برای تحکیم محبّت زن و شوهر وجود دارد ؟
نکات زیر میتواند پاسخی باشد برای همه زوجهای جوان که سال های اولیه زندگی مشترک خود را می گذرانند:
1 . با مطالعه کتب مربوط به انتخاب همسر، آیین همسرداری، چگونگی ایجاد ارتباط با دیگران و نیز شرکت در جلسههای آموزش خانواده دانش و مهارت خود را در این زمینه افزایش دهید .
2 . با همدلی، همفکری، همکاری و مشورت با یکدیگر درباره مسائل مختلف میان اعضای خانواده روابط سالم پدید آورید .
3 . هر یک از زوجین دیگری را نزدیکترین و محرمترین فرد بداند و او را نیمه تن، حامی و پشتیبان خود تلقی کند .
4 . با یادگیری مهارتهای ارتباطی نظیر فعالانه به حرفهای یکدیگر گوش کردن، احترام به نظرها و عقاید یکدیگر و تشریک مساعی و مشورت کردن روابط خود را بهبود بخشید .
5 . تلاش کنند تا باایجاد کانونی گرم و صمیمی، تمام اعضای خانواده به ویژه زن و شوهر مسؤولیت رسیدن به تفاهم را پذیرا شوند .
پیامبر فرمود: ای علی ! کسی که در کارهای خانه به همسر خود بدون سرکشی و دلتنگی و تکبر خدمت نماید ، پروردگار اسمش را در دفتر شهدا ثبت می کند و برایش به هر روز و شبی ثواب هزار شهید و به هر قدمی که بر می دارد به آن مرد ثواب حج و عمره می دهد و به هر قطره ای که از بدنش عرق بیاید یک خانه در بهشت برایش منظور می نماید. ای علی ! یک ساعت خدمت کردن به همسر در کارهای خانه بهتر از عبادت هزار سال و هزار حج و هزار عمره و بهتر از آزادی هزار بنده در راه خدا و هزار جنگ در راه دین و عیادت از هزار مریض و هزار نماز جمعه و هزار تشییع جنازه و هزار گرسنه ای که برای رضای خداوند رحمان سیر گردد و هزار برهنه را پوشاند و هزار اسب در راه پروردگار دادن و برایش بهتر از هزار دینار به مستمندان صدقه دادن و بهتر از تلاوت تورات و انجیل و زبور و قرآن است و بهتر از آزاد کردن هزار اسیر و بخشیدن هزار شتر به فقراست و چنین مرد خدمتکار به همسر ، از دنیا بیرون نمی رود مگر این که جایگاه خوب خود را در بهشت ببیند. ای علی! کسی که روگردانی و تکبر نکند در خدمت به همسرش بدون حساب وارد بهشت می شود. ای علی ! خدمت به همسر کفاره (پاک کننده) گناهان کبیره است و خاموش کننده آتش خشم پروردگار جبار و صداق ازدواج با حورالعین و این خدمت موجب زیادی خوبی ها و علو مقام است. ای علی! خدمتکار همسر نمی شود مگر شخص صدیق و درستکار و یا شهید و یا مردی که خداوند متعال خیر دنیا و آخرت را برایش خواسته باشد. *
6 . هنگام اختلاف نظر یا سوء تفاهم، به جای سرزنش کردن یکدیگر یا تفسیر نادرست، به شناسایی مساله و یافتن راه حل آن بپردازید و در صورت لزوم کمک و مشاوره افراد با تجربه و متخصص را جلب کنید .
7 . برای رسیدن به امنیت روانی وعاطفی در روابط زناشویی داشتن صداقت، پذیرش، سعه صدر، انصاف و اعتماد متقابل را اصل اول قرار دهید .
8 . در صورت به وجود آمدن هر گونه سوء تفاهم و سوء برداشت، در نخستین فرصت ممکن به حل و فصل آن بپردازید تا به فرآیندی مخرب و پیشرونده تبدیل نشود .
9 . به هر طریق ممکن رفتارهای مطلوب همسرتان را مورد توجه و تایید قرار دهید; به گونهای که همسرتان بفهمد برایش ارزش قائل هستید .
10 . تشویق و تایید و بیان نکات مثبتبه طور آشکار یا در جمع باشد و تذکر نکات منفی و انتقاد به طور محرمانه و در تنهایی صورت گیرد .
11 . برای خصوصیات و نیازمندیهای یکدیگر ارزش قائل شوید و در روابط کلامی، عاطفی، اقدامها و تصمیمگیریها به افکار و خواستههای همسرتان توجه کنید .
12 . اگر رفتار خاصی برای شما مبهم است، سادهترین راه این است که از همسرتان هدف و علت آن رفتار را بپرسید و با روش مسالمتآمیز، صمیمانه و خوش بینانه موضوع را روشن کنید .
۱3 . خشونت همسرتان را با خشونت پاسخ ندهید . خشونت را با سکوت پاسخ گویید و در موقعیتی مناسب درباره مساله مورد نظر به بحث و گفت و گو بپردازید .
14 . بکوشید در سراسر زندگی، به خصوص در روابط بین خود و همسرتان، به جای هر گونه پیشداوری یا مشاهده اشکالات و ضعفها نقاط مثبت و قوت را ببینید; به عبارت دیگر، به جای توجه به نیمه خالی لیوان به نیمه پر آن توجه کنید .
15 . سعی کنید در برنامه ریزی برای فعالیتهای اجتماعی، اوقات فراغت، دید و بازدیدهای خانوادگی و نظایر آن به مشورت کردن با یکدیگر بپردازید و از یک جانبه نگری بپرهیزید .
شاید بسیاری از مسائل را از جمله نکاتی که در بالا ذکر شد همه ما شنیده باشیم .اما در بسیاری از اوقات یادآوری و تذکر می تواند مروری باشد بر دانسته ها. و یا اینکه خیلی ها درکنار آگاهی از مطالب به مفید و سودمند بودن آن اشراف کافی ندارند . لذا دوستان و دلسوزان شما در تبیان برآنند تا با بیان این نکات شما را در بهبود هر چه بهتر روابط بخصوص با همسرتان یاری کنند.
عشق مایه ی حیات و نیرومندترین نیرو در زندگی است که به نوعی در تمامی موجودات هستی وجود دارد.در عین حالی که عشق اختیاری نیست اما مفهمی عام دارد که شامل عشق به وطن، عشق پدر و مادر به فرزند، عشق به همسر و غیره می شود. وجه اشتراک تمام عشق ها این است که خوشبختی عاشق با خوشبختی محبوب گره می خورد. هر وقت خوشبختی ما تحت تاثیر خوشبختی دیگری قرار بگیرد و یا هر اتفاق خوب و بدی که برای دیگری پیش بیاید تا حدی ما را هم تحت تاثیر قرار هد باید دانست که بین ما و «او» عشق وجود دارد. عشق درونی ترین نیروی برانگیزاننده است که ریشه ی الهی و معنوی دارد.
ملاصدرا معتقد است عشق امری اتفاقی، کمیاب، گزاف و مصنوعی نیست بلکه امری راسخ ، شایع و رایج است، پس عشق از سوی خدا و دارای برکات است، بایستی قدر و منزلتش را شناخت و حرمت آن را نگاه داشت و آن را به آلودگی ها نیالود.
سقراط برای عشق مراتبی قائل است که به آن «نردبام عشق» گویند.
عشق به جمال: نازل ترین مرتبه ی عشق است. همانند عشق به یک فرد خاص به خاطر زیبایی های ظاهری او، اما چون زیبایی های ظاهری ناپایدار است، این نوع عشق ها نیز پایدار نمی ماند.
عشق به کمال: عشق به زیبایی های باطنی، یعنی فضائل و مکارم اخلاقی و عقلی است. این فضائل البته از زیبایی های ظاهری پایدارتر است اما آن ها هم دیر یا زود رنگ نیستی می پذیرند.
عشق حقیقی: عشق به زیبایی یا «خیر مطلق» است عالی ترین مرتبه ی عشق است.این نگرش و تلقی سقراطی را ما در فرهنگ دینی مان عشق الهی می گوئیم.
اما خواستگاه عشق واقعی خانواده است. بین همسران و بین والدین و فرزندان.عشقی همراه با درک متقابل و همچنین گذشت در مواقع لازم . فرزندان عشق واقعی را در چنین کانونی می آموزند و شکوفا می شوند....
عشق همانند بذری است که با ازدواج کاشته می شود، اگر بعد از ازدواج مراقبت از آن فراموش شود در دل زمین از بین می رود و شکوفا نمی شود. باید سعی کنیم عشق را همیشه سبز و شاداب در زندگی حفظ نماییم.
انسان، عشق، خانواده:
اگر امروز با افزایش آمار طلاق و خودکشی مواجه ایم باید بدانیم که طلاق نشانه ی عدم تفاهم و آن نیز نشانه عدم عشق است.خودکشی هم نشانه عدم وجود عشق و امید در زندگی است. عشق موجب درک بهتر موقعیت اعضای خانواده نسبت به یکدیگر و مایه ی تحکیم خانواده می باشد. والد عاشق ابتدا باید خودش را سپس همسر و بعد فرزندانش را دوست بدارد.
محور عشق در خانواده عشق همسران نسبت به یکدیگر است که در بدو زندگی مشترک وجود داشته است. چون همه ی ازدواج ها با عشق شروع می شود ولی در بعضی خانواده ها به دلیل عدم توجه، به مرور زمان کم رنگ می شود و به جایی می رسد که بسیاری از آن ها هنگام مراجعه به «مشاور خانواده» می گویند: «به خاطر فرزندان زندگی را تحمل می کنیم.»
1- تجدید خاطره ی روزهای خوش: یقیناً هر زوجی حتی آن هایی هم که به طلاق و جدایی فکر می کنند روزهای خوش و با معنایی را با هم داشته اند که اینک به دست فراموش سپرده اند. توصیه می شود خاطره آن روزهای خوش را تجدید نمایند. برای مثال سالگرد ازدواج ،سالگرد تولد فرزندان و یا رفتن به محل و موقعیت هایی که در دوران نامزدی و یا دیگر دوران زندگی از آن ها خاطره ی خوشی در ذهن دارند.
2- روزهای مراقبت و توجه: خوب است همسران حتی بعد از تولد فرزندان در طول سال، روزهایی را صرفاً به خود و با هم بودن خود اختصاص دهند که فارغ از خانه و دیگر اعضای خانواده باشند؛ مثلا مسافرت کوتاه مدتی را برای خود تدارک ببینند، یقیناً بر ارتباط عاطفی و عاشقانه ی آن ها و خانواده خواهد افزود.
3- بستن راه های خروج عشق: همسران به ویژه مردان آگاه باشند که مبادا کارها و رفتارهای ناخواسته ی آن ها موجب فرار عشق از خانه و خانواده شود. مثلاً با نیاوردن کارهای اداری به خانه، بیرون نرفتن با رفقا در روزهای تعطیل، عدم تماشای مدام تلویزیون در خانه، پرهیز از تماس های تلفنی کاری مکرر در خانه می توان راه های خروج عشق را بست.
4- هدیه های غیرمنتظره: پیشنهاده می شود همسران همواره یک لیست تعجب از همدیگر تهیه و همراه داشته باشند، به تعبیری چه کارهایی اگر از آن ها سر بزند موجب تعجب و ایجاد احساس خوشایند در همسرشان می شود. بعد به مرور و در مناسبت های مختلف و با توجه به آن لیست تعجب، هدیه های غیرمنتظره را برای آن ها فراهم و اجرا نمایند.
نیازی به تشریفات نیست اما باید خلاق بود.
فرزندان را از کودکی به نحوی آموزش دهیم که ضمن برخورداری از آرمان های مطلوب ، « واقع گرا » هم باشند تا از دوره ی رؤیایی اول ازدواج به خوبی لذت ببرند و هم در دوره های بعدی با حس مسئولیت پذیری از عهده های مشکلات به خوبی برآیند.
واما آمادگی فرزندان برای عشق مناسب :
یکی از مسائل جامعه و خانواده های امروز وجود عشق های پرشور و احساسی در بین دختر و پسرهای جوان است که آمارها نیز نشان از گسترش روز افزون آن دارد که این خود از سویی موجب تشدید اختلاف نسل ها و به هم ریختن ارتباط بین والدین جوان شده و از سوی دیگر موجب شکل گیری ازدواج های احساسی با عمری کوتاه گردیده است. برای پیشگیری از این نابهنجاری ها موارد زیر توصیه می شود:
1- نهاد خانواده را به کانونی گرم، سرشار از محبت و تکریم که از عناصر اصلی عشق هستند ، تبدیل کنیم تا فرزندان برای رفع گرسنگی عاطفی خود در خارج از خانواده جذب محبت های دروغین و ظاهری نشوند.
2- والدین از نظر اخلاقی هنجارهای جنسیت و جنسیتی را در جنبه های گوناگون رعایت کنند.
3- از زمان کودکی فرزندان با مدیریت صحیح، برنامه های رسانه ای خارج از عرف را در خانه کنترل نماییم.
4- فرزندان خود را با محیط های ورزشی، تفریحی سالم و مکان های مذهبی آشنا کنیم تا بتوانند زمان بیشتری از اوقات فراغت خود را در آن جا بگذرانند.
5- در تربیت فرزندان حس مسئولیت پذیری را در آن ها تقویت کنیم به طوری که همسرپروری جایگزین فرزندپروری شود یعنی دختر یا پسر خود را طوری تربیت کنیم که همسر خوبی برای زوجش در آینده بشود.
6- والدین هنگام ازدواج فرزندان علاوه بر موقعیت اجتماعی طرف مقابل موازین اخلاقی و معنوی او را بیشتر لحاظ نمایند.
7- معمولاً آغاز هر ازدواجی با دوره ی آرمانی و رؤیایی شروع می شود ولی این دوره بعد از مدتی بالاخره تمام شدنی است و بعد از آن است که روحیات حقیقی و سطح انتظارات آن ها از هم آشکار می شود و آن هنگام است که اولین مسئله ی زندگی شروع می شود. پس فرزندان را از کودکی به نحوی آموزش دهیم که ضمن برخورداری از آرمان های مطلوب ، « واقع گرا » هم باشند تا از دوره ی رؤیایی اول ازدواج به خوبی لذت ببرند و هم در دوره های بعدی با حس مسئولیت پذیری از عهده های مشکلات به خوبی برآیند.
8- باید بدانیم اگر فرزند جوانِ ما درگیر عشق نابهنجار شد به طوری که با معیارها و ارزش های صحیح سازگاری نداشت، سرزنش، مقابله و انکارِ عشق او نه تنها سودمند نیست بلکه خطرناک است. بهتر است مسئله را مدیریت کرده و به صورت غیرمستقیم (نه نیش و کنایه) او را کمک کنیم تا با واقعیت ها بیشتر آشنا شود تا تصمیم بهتری بگیرد.
9- از آن جایی که اغلب جوانان در دوستی با افراد ناآشنا و غریبه و در محیط های عمومی گرفتار عشق نابهنجار می شوند ، پیشنهاد می شود والدین ، خود با جست و جو در بین دوستان، آشنایان، همسایگان، اقوام و همکاران موارد مناسب را تشخیص داده و ضمن معاشرت، به صورت غیرمستقیم بستر آشنایی بیشتر آن ها را با همدیگر فراهم آورند.
10- اگر فرزندمان قصد ازدواج با فردی را دارد که شناختی از او نداریم، توصیه می شود ضمن آن که خود به دنبال کسب اطلاعات و شناخت از خانواده او هستیم، آن ها را به یک مرکز راهنمایی و مشاوره خانواده ارجاع دهیم تا توسط مشاور متخصص همگنی آن ها از نظر اعتقادی، ارزشی، اقتصادی، اجتماعی و شخصیتی مورد بررسی بیشتر قرار گرفته و از توصیه های لازم بهره مند شوند
الکساندر دوما مىگوید: «قلب زن، پارچهاى است که زود پاره مىشود و زود هم رفو مىشود». نشاط و سرزندگى زن، به محبت مرد وابسته است. زن، عشق و احساساتش را با کلمات بیان مىکند و نیاز دارد که با شنیدن کلمات، عشق و احساسات را از دیگران دریافت کند. زن، به نرمش و کلمات محبتآمیز، نیاز دارد؛ ولى مردان با رفتار و عمل، عشق و احساسات خود را بیان مىکنند. نیاز عاطفى زن، این است که جمله دوستت دارم را چندین و چند بار از زبان همسرش بشنود و از این طریق، به آرامش روحى و اعتماد به نفس دست یابد. یکى از خصوصیات مردان، این است که کمتر احساسات و عواطف خود را بروز مىدهند و بنابراین، در ابراز محبت خود به همسرشان، کمى با مشکل مواجه مىشوند؛ ولى اگر مردان به تفاوتهاى موجود بین زن و مرد توجه داشته باشند و بدانند که با کمى ابراز محبت، به گرماى زندگى خود مىافزایند، با کمى تلاش، احساسات خود را بروز خواهند داد. امام صادق علیهالسلام مىفرماید: «یکى از اخلاق پیامبران، این است که نسبت به همسران خود محبت دارند».همچنین پیامبر اکرم صلىاللهعلیهوآله مىفرماید: «این که مرد به زن بگوید دوستت دارم، هرگز از قلب زن بیرون نمىرود».
کارهایى که ممکن است از سوى مرد انجام شود و باعث افسردگى زن گردد، عبارتند از:
با او حرف نزند. به صحبتهایش گوش ندهد و نیازهایش را نادیده بگیرد. در مقابل او شورش کند؛ بدین معنى که در برابر خواستههاى زن، لجبازى به خرج دهد. هرگز به او آسایش و آرامش خیال ندهد. به زنهاى دیگر توجه کند. از او فاصله بگیرد. از او در امور غیر مهم و ناچیز، از او انتقاد کند. مبهم و دوپهلو با او صحبت کند.
مردان با تلاشى بسیار اندک، مىتوانند علاقه خود را به همسرشان نشان دهند.
حضرت على علیهالسلام مىفرماید: «نگهدارى زن، حال او را خوشتر و شادابى و زیبایىاش را پایدارتر مىکند». در تمام زنها، علایق مشترکى وجود دارد که مهمترین آنها، توجه، محبت و قدردانى است.
توجه؛ براى چند دقیقه یا حتى چند لحظه، با تمام حواس، متوجه او باشید؛ حالش را بپرسید؛ شنونده او باشید و به چیز دیگرى توجه نکنید. قدردانى؛ قدردانى، یعنى در برابر او اذعان کنید که در خانه، زحمت مىکشد؛ پس تلاشهاى او را ارج بگذارید و از سلیقه و کوشش او تعریف، تمجید و تشکر کنید.
پیامبر مىفرماید: «هر گاه مرد به زن خود آبى بنوشاند، پاداش بَرَد» و نیز مىفرماید: «مردى که به طرف دهان همسرش لقمهاى بالا برد، پاداش مىبرد».
زن و مرد، دید متفاوتى نسبت به زمان دارند.
این تفاوت نگاه، باعث بسیارى از سوءتفاهمها مىگردد؛ مانند دیرکردنها، فراموش کردن انجام کارى به موقع و مهم نشمردن رویدادهاى مهم؛ مثلاً زنها به خوبى مىدانند که آخرین بارى که به گردش رفتهاند، کى بوده است و سالروز تولدها و سالگرد ازدواج و سایر مناسبتهاى مهم، چه زمانى است. این توانایى که گاه مردها را حیرتزده مىکند، براى زنها، بسیار طبیعى و ذاتى است و در واقع، در ساختار زیستى آنها برنامهریزى شده است. بدن زن، از یک چرخه ماهانه تبعیت مىکند و عادت شمردن، از همان ابتداى بلوغ، در فعالیتها پدیدار مىگردد. بنابراین، اگر گاهى با همسرتان بر سر چنین مسائلى اختلاف نظر پیدا کردید، بهتر است بر نظر خود پافشارى نکنید و به زمانسنجى همسرتان بیشتر اعتماد کنید.ضمنا سعی کنید برای ایجاد حسی خوب درهمسرتان زمان های مهم مثل تولد و ازدواج را از یاد نبرید.
زنهاى تشنه محبت، خصوصیاتى دارند که مردان باید به آنها توجه کنند.
سیراب کردن دل و جان همسرتان، یکى از مهمترین مهارتهاى شماست. زنان، رفتارهاى خاصى، هنگام احتیاج به محبت دارند؛ علائم تشنگى یک زن براى محبت، عبارتند از: تحریک پذیرى (حساس بودن) عصبى و زودرنج بودن، پرتوقع بودن، خستگى مزمن، کم اشتهایى یا پرخورى، افسردگى، مشغولیتهاى افراطى، سردمزاجى و سردى احساسى و عاطفى. مردان باید بدانند که زنان احتمالاً به آنان نخواهند گفت چقدر از نظر عاطفى محتاج آنان هستند یا چقدر افسردهاند؛ بنابراین، دقت کنید که مبادا کمتر از آنچه محبت می کنند، دریافت کنند و اجازه ندهید چنان تشنه محبت شوند که سرانجام از لحاظ احساسى، نسبت به شما سرد شوند.
رفتارتان را با شوهر خود، هنگام برگشتن از سر کار به منزل، بهبود دهید.
کارهایى که در این بهبودى رفتار مؤثرند، عبارتند از:
سلام و احوالپرسى همراه با خوشرویى، گرفتن کیف، کت و بستههاى خرید، دادن خبرهاى خوش، آماده کردن سریع غذا، پرسوجو از اوضاع کارى روز، صحبت کردن به مرد، گله و شکایت نکردن از حوادث و کارهاى آن روز و... .
هنگامى که رفتار مرد ناگهان تغییر مىکند، زن باید آرامش خود را حفظ کند.
مردها پس از آن که نیازشان به عشق و صمیمت برآورده شد، ناگهان به یاد استقلال گذشته خود مىافتند و حس مىکنند که شدیداً به آن نیاز دارند. هنگامى که مرد از زن فاصله مىگیرد، زن دچار هراس شده، به دنبال اشتباه یا خطاى خود مىافتد. او متوجه نیست که مرد با این کار، مىخواهد نیاز به استقلال خود را تأمین کند؛ سپس ناگهان مرد با عشق و علاقه شدیدترى به سوى زن باز مىگردد و پیوسته در میان وابستگى عاطفى و استقلال در رفت و آمد است.
زنها در توانایى خود براى عشق ورزیدن به همسر خود، مثل موج، بالا و پایین مىروند.
زن، هنگام فرو کش کردن موج، با رفتارش نشان مىدهد که به شدت حساس و شکننده شده است و به عشق بیشترى نیاز دارد. نکته ضرورى، این است که در این مرحله، مرد متوجه نیازهاى او بشود و گرنه، امکان دارد که با توقعات بى جا، او را بیازارد. توقع مهربانى دائمى از زن، نامعقول است؛ همان طور که هوا همیشه آفتابى نیست. مرد، ناگهان گمان مىکند که تغییر روحیه زن، به خاطر رفتار اوست. هنگامى که زن شاد است، مرد خوشحالى زن را به حساب خودش مىگذارد و هنگامى که افسرده است، خود را مسئول مىداند.
تفاوتهاى خود را به تعریف و تمجید بدل سازید.
زن باید احساس کند که دوستش دارند و همان شخصیتى که دارد، مورد نیاز و پذیرش است و باید براى آن چه مىکند، مورد قدردانى واقع شود. این هدایا را به فراوانى به او بدهید؛ خواهید دید که عشق، احترام، تحسین و فداکارى او را باز پس مىگیرید. به او بگویید که کیست و شخصیتش همان چیزى است که شما با تمام قبلتان از آن ستایش و قدردانى مىکنید.
از احادیث بالا چنین بر می آید که شرع مقدس ما حتی برای ریزترین محبت همسران در حق یکدیگر برای ایجاد کانونی محبت آمیز و با صفا پاداش و مجازات خیر در نظر گرفته و آن را ممدوح می شمارد . مبادا ما که به پیروی از این دین کامل و جامع مفتخریم در ادای وظایف خود کم کاری کنیم و در پی رضایت همسرمان بر نیاییم . که در حدیثی مهم ترین شفاعت، رضایت همسر ذکر شده است