شیخ عباس 74 ساله، که 36 سال خادم حرم حضرت ابوالفضل العباس (ع) بوده، در مورد جریان آب دور قبر علمدار کربلا توضیحاتی داده است.
وی گفت: قبلا دو چشمه در سرداب مطهر وجود داشت که از 400 سال قبل که آب لوله‌کشی نبود این آب مرتب می‌جوشید و از یک طرف وارد و از طرف دیگر خارج می‌شد که مزه و طعم آن آب از بهترین آب معدنی امروز هم بهتر بود و آن سرداب پله داشت مردم می‌آمدند و از آن آب به عنوان تبرک استفاده می‌کردند که آب در تابستان خنک و در زمستان گرم بود.
اما یک فرد از خدا بی‌خبر آمد به بهانه اینکه تَرَکی در دیوار حرم اباالفضل پیدا شده گفت، می‌خواهم آزمایش کنم این آب از کجا می‌آید و بعد آن دو چشمه را کور کرد و هر چه تلاش کردند، آن دو چشمه احیا نشد.
اما بعد از دو ماه آب دوباره بالا آمد و به سرداب رسید و آن آب چشم‌های کور شده را شفا می‌داد.
از 50 سال قبل تاکنون این آب در یک سطح ثابت مانده و نه کم و نه زیاد میشود.
وی ادامه داد: شما به خوبی می‌دانید اگر آب به مدت 10 روز در یک جا بماند گندیده میشود، اما این آب با وجود اینکه در ورودی آن بسته شده مانند گلاب می‌ماند و در اطراف قبر مطهر حضرت اباالفضل حلقه زده و همچنان بسیار تازه و معطر مانده است.
وی افزود: هم اکنون در بخش درب صاحب‌الزمان مرقد مطهر اباالفضل پنجره کوچکی قرار دارد که وصل به سرداب حرم است و اگر نگاه کنید از آن مرتب بوی گلاب می‌اید و این همان آبی است که متأسفانه خادمان کنونی در ورودی آن را و راه رسیدگی به سرداب را به روی زوار بسته‌اند. (پایگاه اطلاع رسانی سازمان حج و زیارت)
این آب چند ویژگی دارد. اول اینکه اگرچه راکد است، هرگز رنگ و طعم آن از دست نرفته و گندیده نشده است.
ویژگی دوم آن که سطح آب بالاتر از قبر مطهر آقا ابوالفضل(ع) است آب از دیواره دور قبر به داخل نفوذ نمی‌کند
این چه صدائی است؟ گوش کنید. صدای دلنشین کاروان حسین (ع) است .کاروان او نزدیک و نزدیک تر می شود . کاروانی که با نور ولایت ، حقیقت هستی و تاریخ را نشان می دهد و ساختار نظام مند حرکت انسان را در پرتو مشعل فروزان جمله ( اِنَّ الحسین، مصباح الهدی و سفینه النجاة) ترسیم می نماید.
این کاروان حرکت خویش را از کنار چشمه زلال (نبوت) ، قبر مقّدس رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله وسلم ، آغاز نمود و در مسیر خود به خانه خدا، با توقفی در (عرفات) اهداف خویش را تبیین و با معرفی والا و شگرف، راهی (کربلا) گردید تا راه انجام (تکلیف) شربت گوارای (شهادت) را جرعه جرعه بنوشد و رنج (اسارت) در کوفه و شام را جهت شکوفا شدن هویت (عاشورا) ، لحظه به لحظه تحمل بنماید و در نهایت ، پس از به زانو در آوردن خصم دون، در اوج عزّت و شرف و اقتدار ، پس از زیارت تربت پاک حسینی (ع) و یارانش در (اربعین حسینی) و بهرمند شدن از فضای ملکوتی آن دشت نورانی و گلزار (نینوا) به (مدینه الرسول) آن مهد تمدن دینی و الهی گام نهاد تا از آن جا (تولد) دوباره (اسلام) را گرامی دارد و به جهانیان اعلام نماید : نهال اسلام ، که آن باغبان بزرگ هستی ، در مکه غرس نمود و پس از ارتحالش ، با یورش دیوان و ددان به ساحت قدس ولایت پژمرده گردیده بود، اکنون با خون شفاف ، معطر و مبارک حسین (ع) و یارانش آبیاری گردید و زندگی و نشاطی دوباره یافت.
امام و مقتدای این کاروان حسینی آن نور همیشه جاویدان است و علمدار و پرچم دار آن عباس و کفن پوشان و جان بر کفان و پیشمرگان آن چون علی اکبر، قاسم بن حسن ، علی اصغر ، عون ، جعفر ، عبدالله بن حسن و ...(علیهم السلام ) و مردانی همچون ، مسلم بن عوسجه و حبیب بن مظاهر و تائبانی مانند حر بن یزید ریاحی و زهیر بن قین و بالاخره غلام آزاده ای چون جون و تمامی یاران با وفای حسین بن علی (علهیم السلام ) که روحشان در آسمان ها و ملکوت ، در انتظار لقاء و رضوان الهی و جسمشان در زمین کربلا ، در گیردار با خصم زبون ، تا چه زمان این انتظار سرآید و لبیک ملائک ، گوششان را نوازش دهد . و سفیران و پیام آوران فرهنگی آن ، زینب و ام کلثوم (علیهما السلام) و تمام زنان و کودکان حرم حسین (ع) ، چون رقیه که رسالت خویش را در حریم دفاع از (ولایت ) در کوفه و در جای جای خرابه شام ، به آنجا رساندند وبالاخره حضرت زین العابدین (ع) آن سجاد قهرمان و امام بر حق و حجت خدا ، تبیین کننده هدف ، مقصد ، راه و رسالت آن کاروان به جهانیان .
حر با این کاروان به آزادگی و جاودانگی رسید و زهیر در تعقیب و پیوستن به این کاروان ، به فلاح و رستگاری و عاقبت بخیری دست یافت.
کاروان حسین(ع) تعلق به سال 61 هجری ندارد. که با تمام اعصار و زمان ها پیوستگی دائمی دارد و به انسانها پیام می دهد که زندگی جز در سایه ولایت و امامت معنی و مفهومی ندارد. نورانیت عاشورا، مشعل فروزانی است که انسانها، با هر عقیده و مرامی می توانند از آن بهره گیرند. بدیهی است آزادمردان و آزادی خواهان و تمامی منادیان مبارزه با ظلم و بیداد اگر خواهان رشد و تعالی جامعه خویشند ، به ناچار باید به این مشعل فروزان رو آورند و از نور فیاض آن بهره گیرند.
این کاروان به انسان معاصر که زیر فشار تفکرات غلط به فساد و ابتذال و از خود بیگانگی رسیده، پیام میدهد که : ای انسان، دنیا راه است و رسالت تو عبور. تو وظیفه داری در مزرعه دنیا بذر الهی بپاشی تا خوشه های عظیم را درآخرت درو نمایی. تو وظیفه داری به زندگی جهت، روح و نورانیت بخشی و این ممکن نیست جز با نزدیک شدن به این کاروان نورانی و بهره مند شدن از پیام مبارک آن که : حرکت ، شکر، بقاء ، عزت ، شرف، ایمان، احسان، وفا، ایثار و تواصی به حق و صبر و تمامی صفات عالی است. این کاروان به جهانیان، بالاخص انسان معاصر، این انسان خفته و نالان تاریخ و دردمند این دنیای مادی، که تمامی کوچه های بن بست مکاتب شرق و غرب را جهت رسیدن به بقاء و جاودانگی تا آخر طی نموده ، چشمه حیات طیبه را نشان داد. چشمه ای که در بعثت معرفی گردید و در غدیر به جوشش درآمد و در عاشورا فوران نمود و در دوران ظهور دولت یار چون سیلی خروشان، جهان را در بر خواهد گرفت.
ای حسین(ع)، ای نور همیشه جاوید زندگی انسان، ای مشعل فروزان و ای کشتی نجات و ای تجلی امامت و ولایت، ای تجسم مسلم اسماء الهی، ای سالار سپاه توحید و ای گمشده انسان معاصر و بالاخره، ای سرو استوار که قامت بلندت ابرها را در نوردیده و سایه ات جهان را زیر پوشش قرار داده، تو به ما آموختی که برای پرواز، باید با بانگ الله اکبر از بند اسارت دنیا، خلق، نفس و شیطان رهید تا به نقطه اوج هویت الهی ، که در اعلا علیین(کمال) است ، دست یافت.
همچنان که خمینی کبیر رضوان الله تعالی علیه ، آن شاگرد راستین مکتب کربلا، انقلاب با برکت اسلامی را با الهام از پیام عاشورا محقق نمود و این نظام مقدس جمهوری اسلامی، با رهبری و هدایت مقام معظم ولایت حضرت آیت الله العظمی خامنه ای حفظه الله به دست صاحب اصلی آن ( امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف) میرسد. ما نیز در این انقلاب باید درس جاودانه را بیاد داشته باشیم که :
کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا و کل شهر محرم