راهکارها و پیشنهادهای مشاوره‌ای:
1- ما والدین بهتر است بر دوستان یا گروهی که فرزندمان با آنها در ارتباط است نظارت داشته باشیم که آنها چه کسانی هستند، چه کاری انجام می‌دهند، کجا می‌روند و ...
2- سعی کنیم خانواده را به کانون مهر و محبت تبدیل کنیم تا فرزندمان نیازها ی خود را در درون خانواده پیدا کند.
3- در صورت اعتیاد یکی از بستگان یا اقوام نزدیک، مقبولیت او را نزد اعضای خانواده زیر سوال ببریم.
4- مسؤلیت‌ها و نقش‌های متعدد اجتماعی را به او واگذار نماییم و از این طریق او را با دنیای بزرگسالی آشنا و واردش کنیم.
5- دوری از مصرف مواد را جزئی از ارزش‌های درونی و شخصیتی خانواده بدانیم، حتی اگر دیگران آن را مصرف کنند.
6- امکانات و تسهیلات مناسب را برای فرزندمان فراهم کنیم تا به ورزش و تفریح‌های سالم روی بیاورد، مثل رفتن به باشگا‌ه‌های ورزشی و ...
7- اگر یکی از اعضای خانواده اعتیاد داشته باشد، جلوی فرزندان مواد را مصرف نکند و سایر اعضای خانواده برای ترک کردن، او را یاری کرده و نزد متخصص ببرند.
8- به فرزندان خود یاد دهیم که لحظات خوش با مصرف مواد بدست نمی‌آید، سعی کنیم با فعالیت‌های دیگر، اوقات خوشی را در درون خانواده ایجاد کنیم.
9- با پیام‌ها یا افرادی‌که مصرف مواد یا سیگار را تبلیغ می‌کنند برخورد قاطعانه داشته باشیم.
10- «نه» مقدس را به فرزندانمان یاد دهیم تا بتوانند در مقابل خواسته ی نابجای دیگران حتی با اصرار و پافشاری ایشان از خود مقاومت نشان دهند و نه بگویند.
11- به طور مشخص و شفاف به فرزندانمان بگوییم که چه رفتاری درشأن و منزلت اوست و خانواده چه انتظاری از او دارند.
12- در صورت امکان با والدین دوستان فرزندانمان ارتباط نزدیک داشته باشیم.
13- اگر فرزندمان تقاضای ماندن در منزل دوست ناشناخته را در وقت خواب داشت حتی‌المقدور با تقاضای او موافقت نکنیم.
14- سعی کنیم او را تنبیه بدنی نکنیم بلکه از طریق راهنمایی و هدایت سعی در ترک عادات ناپسند او نماییم.
15- برای سوالات مذهبی و اعتقادی فرزندمان جواب‌هایی قانع‌کننده پیدا کنیم.
16- فرزندانمان را نسبت به مضرات و عواقب ویرانگر مواد مخدر آگاه کنیم.
17- وقتی احساس کردیم در حل مشکلی پیشرفت لازم را نداشتیم در صدد کمک خواهی از متخصصان (مشاورین) برآئیم چرا که:
«میل به کمک خواستن از دیگران، نشانه ی قدرت و پختگی عقلانی آدمی است نه نشانه ضعف او»
خداحافظ ای ماه بزرگ خدا و عید بزرگ اولیای خدا!
خداحافظ ای بزرگترین همراه از میان زمانها و اوقات؛ و بهترین ماهها در ایّام و ساعات.
خداحافظ ای ماهی که آرزوهایمان در تو نزدیک شد؛
خداحافظ ای همراه من که ارزش تو بالا بود و اکنون که میروی دلم را به درد میآوری. فراق تو برای من بسیار دردناک است
خداحافظ ای همراه من که تا بودی، دل من رقیق بود و از آن سر سختی هایش، بیرون آمده بود. من در این ماه لطیف شده بودم و به سراغ خدا می رفتم،
وقتی که تو آمدی، گناهانم کم شد
خداحافظ ای یاوری که کمک کردی تا من بر شیطان غلبه کنم و ای همراهی که راههای نیکی را بر من آسان کردی.
خداحافظ ای ماهی که تعداد آزادشدهگان از آتش جهنم در تو زیاد شد
خداحافظ ای ماهی که گناهان را پاک کردی و محو نمودی و همه عیبها را، هر چه که بود، پوشاندی
خداحافظ ای ماه! چهقدر برای گناهکاران طولانی بودی و چهقدر برای مؤمنین عظمت داشتی!
خداحافظ اى ماهى که هیچ ماه دیگری از تو برتر نیست
خداحافظ اى ماهى که تا تو بودى، امن و سلامت بود
خداحافظ اى ماهی که نه در همنشینی با تو ناراحتی وجود داشت و نه بدی و ناپسندی در حضور تو بود
ای ماه رمضان خداحافظ و به سلامت! همانگونه که تو بر ما با برکات فراوان و سلامتی فرود آمدی و ناپاکیهای گناه را از ما زدودی و ما را از خطاها شست و شو دادی!
خداحافظ که در این وقت وداع، نه از تو ناراحتیم و نه از روزهداریات خسته شدهایم.
خداحافظ از جانب من که خواستار تو بودم و پیش از آمدنت خوشحال بودم که تو خواهی آمد و اکنون هم که میخواهی بروی، اندوهگین شدهام که از دوریات چه کنم!
خداحافظ که چه بدیهایی را از ما دور کردی و چه خیراتی را با آمدنت نصیبمان کردی!
خداحافظ و درود بر تو و شب قدر که از هزار ماه برتر است
خداحافظ که تا بودی، مشتاق آن بودیم که بیشتر بمانی و اکنون که میروی، دلهایمان برای دیدار دوبارهات پَر میکشد.
خداحافظ و درود بر تو و درود بر فضل و کرمت که از آن محروم گشتیم و برکات گذشتهات را از کف دادیم
خداوندا ما «اهلِ» این ماه بودیم و تو ما را به آن شرافت بخشیدی و با آن، بر سر ما منّت گذاشتی! ...
نشانه هایی وجود دارد که به شما می گوید شکست دارد روی زندگی تان آوار می شود. اگر صدای ترک سقف زندگی تان را تشخیص نمی دهید خوب است به این نشانه ها دقت کنید:
- اولین نشانه ناسازگاری این است که خنده از رابطه شما رخت می بندد. زن و شوهر در این مرحله دیگر به هم لطیفه نمی گویند و با هم نمی خندند.
- نشانه دوم کم شدن صحبت و مکالمه است. به نظر می رسد حرف زیادی برای گفتن نمانده است. خانه به مکانی بدل می شود که زن و شوهر تنها در آن زندگی می کنند. خانه دیگر مکانی برای سهیم شدن مهر و محبت و هماهنگی نیست. در چنین وضعیتی زن و شوهر هر کدام به کار خودشان مشغول می شوند یا به بچه ها می پردازند. هر کدام به دوستان یا همسایگانشان توجه می کنند. بسیاری از کسانی که از ازدواج خود ناخشنودند در کار خود غرق می شوند. روزی 12 یا 14 ساعت کار می کنند تا مجبور نباشند به خانه بروند. برایان تریسی در کتاب راه کارهای موفقیت می نویسد: آن زوج ها تا می توانند زمان کمتری با هم صرف می کنند و به همین دلیل روابط شان بدتر می شود. مشترکات آنان کمتر و کمتر می شود و اگر خانواده ای در این وضعیت قرار گرفته است باید مشترکات بین یکدیگر را بیشتر کنند. زن و شوهر باید سعی کنند لحظات مفرح بیشتری باهم بگذرانند و تمام تلاش خود را بکنند تا رابطه خود را از نو بسازند. وی سفر، توجه به فعالیت های یکدیگر و ایجاد مشترکات جدید را از راهکارهای نجات این رابطه می داند و توصیه می کند خصوصا کسانی که فرزندانی را طی سال ها زندگی به وجود آورده اند نسبت به این سرمایه مسوولیت داشته و باید برای بهبود رابطه بکوشند.
اگر احساس می کنید در این مرحله قرار دارید و زندگی مشترک تان در حال نابودی است :
به یکدیگر لطف های کوچک کنید و کارهای عاشقانه و محبت آمیز انجام دهید. دادن هدایای کوچک ، مهربانی و محبت می‌تواند عشق از دست رفته را زنده کند. مثل اوایل رابطه‌تان به هم بیشتر توجه کنید و سعی کنید یکدیگر را درک کنید. همدلی را در خود افزایش دهید و مودبانه صحبت کردن را از سر بگیرید. جنبه های مثبت یکدیگر را جستجو کنید و به کیفیتی در همسرتان که آنها را زمانی تحسین می کردید دقت کنید. سعی کنید اشتباهات یکدیگر را فراموش کرده و ببخشید.
اما این امکان نیز وجود دارد که هر دو ناسازگار شده باشید. حتما زن و شوهر‌هایی را دیده اید که سر یک میز می نشینند، اما با هم حرفی نمی زنند. در یک اتومبیل هستند اما هر کدام به سمتی نگاه می کنند. سخنی با هم رد و بدل نمی کنند مگر این‌که بخواهند ایرادی در آن ببینند. این مشکل ناسازگاری است و وقتی بروز می کند عشق رخت می‌بندد. اگر برای بهبود روابط هیچ سعی ای ثمر نداد باید ناسازگاری را بپذیرید و برای آن راهی بیابید که به آرامش هر دوی شما کمک کند.
ترفند‌های مقابله با فشارهای زندگی
هیچ کس نمی تواند ادعا کند که استرس را تجربه نکرده است. اما استرسی که یک کودک هنگام امتحان تجربه می کند با استرسی که مادر یک کودک سرطانی با آن دست به گریبان است بسیار متفاوت است.
استرس به ما امکان می دهد با خطر مبارزه کنیم یا از آن بگریزیم. به طور طبیعی مقدار کم استرس قادر است عملکرد ما را در اوضاع و احوال خاص مانند ورزش و کار بهبود ببخشد، ولی استرس بیش از حد و طولانی مدت روح و جسم را می فرساید و انسان را بیمار می سازد. با یافتن راهی برای برون رفت از موقعیت استرس زا می توان آسیب های ناشی از آن را کاهش داد، اما هر یک از ما ناچاریم گاهی یک بحران پر استرس را تجربه کنیم.
روابط خانوادگی ناراحت کننده، گرفتن خبرهای ناخوشایند از اطرافیان و دوستان و خانواده یکنواختی شغل و امورات زندگی، بیماری های مختلف یا بیکاری و نیز تغییرات عمده؛ حتی تغییرات خوشایندی مانند ازدواج یا اسباب کشی و جمع شدن استرس های روزانه مانند دیر حاضر شدن در محل کار یا معطل شدن در ترافیک را می توان از عوامل ایجاد استرس نام برد.
در صورتی که علائم و نشانه های استرس به موقع تشخیص داده شوند، می توان برای پیشگیری از مشکلاتی که ممکن است برای سلامت خود به وجود آید ، اقداماتی انجام داد.
داشتن انرژی کمتر از حد معمول، کاهش اشتها یا خوردن بیش از حد معمول از جمله نشانه های استرس هستند همچنین فرد مبتلا به استرس، مستعد ابتلا به سردرد و زخم های دهانی مانند آفت است و ممکن است به صورت مکرر به عفونت های خفیفی مانند سرماخوردگی مبتلا شود.در موارد حاد، فرد مبتلا به استرس زود رنج می شود، مدام بغض می کند، دچار اختلالات خواب و روابطش با دیگران دچار مشکل می شود. برای آن که از این حالات رهایی یابد ممکن است به سیگار یا الکل روی آورد.
اگر روش زندگی مان پر از استرس است، دقت کنیم که باید؛ عوامل استرس زا را کاهش دهیم و در طول روز زمانی را برای سپری کردن در کنار خانواده و دوستان اختصاص دهیم. ورزش کردن منظم نیز موجب تمدد اعصاب می شود و قادر است تنش های جسمی را تسکین دهد.اگر علت استرس مساله ای خارج از کنترل شماست، تنها می توانید پذیرش موقعیت را بیاموزید. .
هر چیزی که احساس کنترل درونی را در ما پرورش دهد، به ما اجازه می دهد خود را از لباس قربانی خارج کنیم و حس فشار و خفگی که شرایط به ما تحمیل می کند را فراموش کنیم و اوضاع را به نفع خود تغییر دهیم.
برای داشتن زندگی مشترک شاد و پایدار ، ابتدا باید خود را از استرس و فشار روانی دور کرده و به کنترل مناسبی به خود دست یابیم ،تا بتوانیم با همسرمان نیز وارد رابطه ی پاینده و مستحکم شویم.