تبدیل فرصت ها به ثروت

یکی از مختصات و ویژگی‏های زندگی، پدیده زمان است. به این معنی که زندگی بر روی محوری به نام محور زمان اتفاق می‏افتد. بنابراین زندگی هر انسان از سه بخش تشکیل شده است: گذشته، حال و آینده پاره‏ای از انسان‏ها همواره در گذشته‏های خود زندگی می‏کنند.

همواره زانوی غم در بغل گرفته و حسرت گذشته‏ها را می‏خورند و با خود می گویند چرا این‏گونه شد؟! چرا در کنکور قبول نشدم؟ چرا مادرشوهرم این گونه گفت؟ چرا در گذشته بنده شایسته‏ای برای خدایم نبودم؟ چرا فقیرانه زندگی کردم؟ و هزار چرای دیگر که هرگز تأثیری بر زندگی حال و آینده او ندارد.

اندیشیدن ‏به گذشته و حسرت خوردن برای آن فقط انسان را افسرده و او را در دام گرفتاری‏های گذشته محبوس می‏کند

 چنین انسان‏هایی در خسران و زبان زندگی می‏کنند زیرا گذشته فقط یک تاریخ است و هرگز قابل بازگشت نیست.و با این چرا ها حال را از دست می دهند چرا که حال هم قابل تکرار نیست.

بنابراین اندیشیدن ‏به گذشته و حسرت خوردن برای آن فقط انسان را افسرده و او را در دام گرفتاری‏های گذشته محبوس می‏کند.

پاره‏ای دیگر از انسان‏ها فقط در آینده زندگی می‏کنند شب و روز نشسته‏اند و برای آینده تخیل می‏کنند، بدون اینکه اقدامی برای خلق هدفی انجام دهند مرتب وعده آینده به خود و خانواده می‏دهند و می‏گویند: ان‏شاءا... از اول هفته آینده. از ماه آینده .از سال دیگر.

چنین انسان‏هایی در خسران و پوچی زندگی می‏کنند هیچ تحولی در زندگی آنان رخ نمی‏دهد زیرا آنها کاری نمی‏‏کنند و قدمی بر نمی‏دارند.

البته اگر در ضمن تفکر به آینده برنامه ریزی کنیم ، از ادم های موفق کسب تجربه کنیم ، و از اکنونمان هم برای بهتر شدن آینده استفاده کنیم و بهره ببریم هیچ اشکالی ندارد .

اما تخیل صرف و امید به اتفاق های شانسی و مثبت اندیشی بی پایه هیچ نتیجه ای ندارد. آینده خوب و موفق نیاز به تلاش من و شما دارد .نیاز به حرکت دارد.

 دسته سوم انسان‏های هوشمند و خود آگاهی هستند که از گذشته‏های خود تجربه کسب می‏کنند و برای آینده خود طراحی و برنامه‏ریزی می‏کنند ولی فقط در حال زندگی می‏کنند.

رهروان مسیر کمال کسانی هستند که حال را در می‏یابند نه در حسرت گذشته گیر کرده‏‏اند و نه وعده بدون اقدام آینده را به خود می‏دهند. آنها در لحظه‏ها زندگی می‏کنند. آنها انسان‏های مترصدی هستند که در لحظه‏ها فرصت‏ها را شکار می‏کنند و آنها را به ثروت تبدیل می‏کنند.

رهروان مسیر کمال کسانی هستند که حال را در می‏یابند نه در حسرت گذشته گیر کرده‏‏اند و نه وعده بدون اقدام آینده را به خود می‏دهند.