آرامش خانواده، آرامش جامعه

خانواده در اسلام یعنی محل سکونت دو انسان، محل آرامش روانی دو انسان، محل انس دو انسان با یکدیگر، محل تکامل یک نفر به وسیله ی یک نفر دیگر، آن جایی که انسان در آن صفا می یابد، این محیط خانواده است. کانون خانواده در اسلام این قدر اهمیت دارد .

این آرامش، سکونت و نجات از تلاطم های روحی و اضطراب های زندگی است. میدان زندگی، میدان مبارزه است و انسان در او دائما در معرض نوعی اضطراب است، این بسیار چیز مهمی است.

اگر این آرامش و سکونت به نحو صحیحی تحقق پیدا کند، زندگی سعادت مندانه می شود، زن خوشبخت می شود، مرد خوشبخت می شود، بچه هایی که در این خانه متولد می شوند و پرورش می یابند، بدون عقده رشد خواهند یاقت و خوشبخت خواهند شد. یعنی از این جهت، زمینه برای خوشبختی همه اینها فراهم است .

انسان که ماشین نیست، انسان روح است، انسان معنویّت است، انسان عواطف و احساسات است. حالا می خواهد آرامش پیدا کند. این آرامش کجاست؟ محیط خانواده است.

انسان که ماشین نیست!

وقتی که زن و شوهر در پایان کار روزانه یا در وسط روز به هم می رسند، و همدیگر را می بینند، هر دو از هم توقع دارند که توانسته باشند محیط را شاد، سرزنده، قابل زیست و رفع کننده ی خستگی ساخته باشند. این توقع به جایی است. اگر چنانچه بتوانید این کار را بکنید، زندگی شیرین می شود .

انسان در تلاطم های زندگی که ناشی از برخودهای ناگزیر است، به دنبال یک فرصت می گردد تا به آن پناه برد. اگر یک زوج باشند، در این تلاطم ها به یکدیگر پناه می برند، زن به شوهرش پناه می برد و شوهر هم به زنش پناه می برد. مرد در کشاکش زندگی مردانه خود، احتیاج به یک لحظه ی آرامشی دارد تا بتواند راه را ادامه بدهد. آن لحظه ی آرامش کی است؟ همان وقتی است که او در محیط سرشار از محبّت و عطوفت خانوادگی خودش قرار می گیرد. با همسر خودش که به او عشق می ورزد، با اوست، در کنار اوست و با او احساس یگانگی می کند. وقتی با همسر خود مواجه می شود، این همان لحظه آسایش و آرامش است .

انسان که ماشین نیست، انسان روح است، انسان معنویّت است، انسان عواطف و احساسات است. حالا می خواهد آرامش پیدا کند. این آرامش کجاست؟ محیط خانواده است.

فرصتی برای تجدید قوا

در داخل خانواده است که مرد و زن- که زوجین هستند- می توانند تجدید قوا کنند، می توانند همت خودشان را برای ادامه راه آماده کنند. می دانید که زندگی یک مبارزه است، کل زندگی عبارت است از یک مبارزه ی بلند مدت، مبارزه با عوامل طبیعی، مبارزه با موانع اجتماعی،مبارزه با درون خود انسان که مبارزه ی با نفس است. دائم انسان در حال مبارزه است. بدن انسان هم در حال مبارزه است. جسم انسان هم دائم دارد با عوامل مضر مبارزه می کند، قدرت این مبارزه وقتی در جسم باشد، جسم سالم است. در انسان،این مبارزه باید صحیح، منطقی، در جهت درست، با رفتارهای صحیح و با ابزار های درست باشد.

این مبارزه گاهی یک استراحت ، یک باراندازی لازم دارد. این یک سفر و یک حرکت است. این نقطه ی استراحت، داخل خانواده است .