سرگشته

:

: حسین کشتکار بوشهری

منم سرگشته حیرانت ای دوست         کنم یکباره جان قربانت ای دوست

خلیل آسا ز شوق وصلت کویت            نهم سر بر سر پیمانت ای دوست

دلی دارم در آتش خانه کرده                 میان شعله ها کاشانه کرده

دلی دارم که از شوق وصالت                 وجودم را ز غم ویرانه کرده

منم آن مرغ سر گردان و تنها                 پریشان گشته شد یکباره حالم

سحر سر بر سر سجاده کردم               دعا یی بهر آن د لداده کردم

ز حسرت ساغر چشمانم ای دوست      لبانت یکسره از باده کردم

دلا تا کی اسیر یاد یاری                      ز هجر یار تا کی داغ داری

بگو تا کی ز شوق روی لیلی               چو مجنون پریشان روزگاری

پریشانم پریشان روزگارم                     من آن سرگشته هجر نگارم

کنون عمریست با امید وصلت              درون سینه آسایش ندارم

زهجرت روز و شب فریاد دارم              زبیدادت دلی نا شاد دارم

درون کوهسار سینه خود                   هزاران کشته چون فرهاد دارم

چرا ای نازنینم بی وفا یی                   دمادم با دل من در جفا یی

چرا آشفته کردی روز گارم                  عزیزم دارد این دل هم خدا یی