دوباره با هم می سازیم

دکتر کارپمن و دکتر اریک برن در مورد این مسئله که چرا افراد مجرد و متاهل از روابطی معنادار و شادی‌بخش بهره‌مند نیستند، تحقیق کردند. آن‌ها در مورد این موضوع اتفاق نظر داشتند که بسیاری از زوج‌ها نمی‌توانند راجع به مشکلات خود با یکدیگر صحبت کنند. آن‌ها نمی‌توانند خواسته‌های خود را در قالب جملاتی صریح و روشن بیان نمایند. دکتر کارپمن می‌گوید: «آن‌ها باید بیاموزند که احساسات درونی خود را پیدا کنند و بدانند که واقعاً چه چیزی می‌خواهند و بعد از آن خواسته‌ها را ابراز نمایند بدین ترتیب بسیاری از مشکلات آن‌ها حل خواهد شد». هدف از این روش این است که در روابط زناشویی نوعی صمیمیت ایجاد شود و طرفین با بازگو کردن احساسات و انتظارات خود بتوانند نوع مشکل را شناخته و با آگاهی بیشتر به رفع آن بپردازند.

دکتر کارپمن موانع زیر را بر سر راه داشتن روابطی صمیمی شناسایی کرده است . او می‌گوید گاهی فرد موضوع مهمی دار‌د که می‌خواهد راجع به آن با همسرش صحبت کند ولی طرف مقابل این ارتباط را سد می‌کند و رابطه صمیمانه آن‌ها به یکی از این چهار طریق سد می‌شود:

 * مهربانی افراطی: یک فرد با مهربانی بیجا در بین صحبت‌های همسرش وقتی متوجه می‌شود که او  مشکلی دار‌د در عوض گوش شنوا بودن برای همسرش با گفتگویی محبت‌آمیز از اهمیت مشکلش می‌کاهد و بدون پرداختن به مشکل، نیاز لحظه ای او را به محبت برطرف می نماید و این در حالی است که باید با گفتگویی صحیح به بررسی دقیق مسئله پرداخت و ریشه های مشکل ساز قضیه را شناخت.

در حالت صمیمی شدن زوج‌ها نسبت به یکدیگر پذیرا هستند .

 * تندی: همسر با ترک ناگهانی گفتگو مانع ایجاد صمیمیت می‌شود در را به هم می‌کوبد، اتاق را ترک می‌کند و می‌گوید: «نمی‌خواهم راجع به آن صحبت کنم» و با رفتارهایی تند و ناگهانی رابطه را قطع می‌کند. بدین ترتیب طرف مقابل دچار ترس می‌شود و چنین برداشت می کند که موضوع اکنون هیچ گاه قابل حل نخواهد بود و همسرم مایل به درک خواسته های من نیست.

 * پنهان‌کاری: همسر با پنهان نگه داشتن اطلاعات، نوازش‌های مثبت و یا احساسات خوبی که می‌توانند در حل مشکلات ارتباطی مفید واقع شوند، مانع ایجاد صمیمیت می‌شود.

 * طفره رفتن: همسر با رفتار طفره‌آمیز با عوض کردن موضوع و دور کردن دیگری از مسئله، از بیان مورد اصلی اجتناب می‌ورزد. گاهی موضوع اصلی فراموش می‌شود و یا این‌که احساس می‌کند تلاش برای برگشتن به آن، بیهوده است و ارزشی ندارد.

دکتر کارپمن، برای ایجاد صمیمیت بیشتر بین زوج‌ها، در هنگام صحبت در مورد اموری که برایشان مهم است چند راهکار مهم ارائه می دهد .

* گرامی داشتن:  همسران با کسب این مهارت به یکدیگر اجازه می‌دهند که به وسیله رفتار کلمات، لحن صدا و نوازش بدنی این پیا‌م را به یکدیگر بدهند که همانند گنجینه‌ای برای هم ارزشمند هستند؛ به یکدیگر توجه نموده و روابط برایشان بسیار با اهمیت است. یکدیگر را گرامی می‌دارند و رفتاری در پیش می‌گیرند که طرف مقابل زیبا، جذاب و قدرتمند به نظر برسد. چنین همسرانی در هنگام گفتگو در مورد هر موضوعی حداقل با ده درصد از صحبت های طرف مقابل موافقت دارند و به همین ده درصد توجه می‌نمایند و از هما‌ن‌جا شروع به ساختن رابطه نماید.

زوج‌های متعهد برای حل مشکل خود آنقدر تجزیه و تحلیل می‌نمایند تا آن را حل کنند، آن‌ها صبور هستند و هر یک خود را در حل مسئله به وجود آمده مسؤول و متعهد می‌داند.

* توانایی صمیمی شدن: این روش در ابتدا بازخوردی غیرکلامی است. در این حالت زوج‌ها نسبت به یکدیگر پذیرا هستند و با رفتاری که از خود بروز می‌دهند یکدیگر را دعوت می‌کنند تا هر آنچه را که می‌خواهند بگویند.وقتی شخصی احساس کند مورد پذیرش دیگری است نیمی از ادراک های منفی خود را از دست می دهد و با آرامش بیشتری مشکل ذهنی خود را مطرح می نماید.

* رها شدن: زوجین حوادث و مشکلات گذشته خود را بیان می‌نمایند و افکار و احساسات درونی خود را آشکار می‌سازند. نقاب‌های خود را به سویی نهاده و می‌گویند که صحبت از چه چیزی برایشان دشوار است همچنین به یکدیگر فرصت توضیح و دفاع می‌دهند. و هیچ‌گاه از آنچه که آشکار می‌شود در آینده سوء استفاده نمی‌کنند.

* تعهد: زوج‌های متعهد برای حل مشکل خود آنقدر تجزیه و تحلیل می‌نمایند تا آن را حل کنند، آن‌ها صبور هستند و هر یک خود را در حل مسئله به وجود آمده مسؤول و متعهد می‌داند. هیچ یک سعی ندارند به دنبال مقصر باشند بلکه هردو خلاقانه به فکر مسئله گشایی بوده و زمینه را برای آزمون و خطا و کشف راه حل مفید فراهم می کنند. و هر دو با مشارکت یکدیگر در این امر تلاش می کنند.