چرا طلاق

در ادبیات حقیقی الهی، جهانی و انسانی مسئله ازدواج بین زن و مرد، امری جسمانی و معنوی بوده است. تاکید و اهمیت ازدواج در این است که زن و مرد باید جسما و روحا متحد باشند تا زندگی شان سرشار از شادی و سرور حقیقی و ابدی گردد.
    یکی از بزرگترین علل و عواملی که افق صاف زناشویی و زندگی مشترک را تیره و تار می سازد، عدم همکاری زن و شوهر است و به راستی می توان گفت اگر زن و شوهر از جنبه مادی و معنوی با یکدیگر مساعدت و همفکری نمایند، هرگز ازدواج به طلاق نخواهد انجامید. بسا ممکن است که یک عدم همکاری مختصر بنیان سعادت خانواده ای را ویران نماید. از این رو زن و شوهر خصوصا زن بایستی کاملامراقب باشد که خدای ناکرده کدورتی پیش نیاید. دردوام کانون خانواده زنان وظیفه مهمتری برعهده دارند و باید با فداکاری و جدیت و ازخودگذشتگی و همت وظایف خویش را به نحو احسن و اتم انجام دهند تا سعادت حقیقی در هر خانواده چهره بگشاید. برای همکاری مادی و معنوی زنان با شوهران خویش شرایط و وظایفی است که با اجرای آن می توان به نتیجه مطلوب رسید که اهم آن از این قرار است:
    1- اولین ویژگی که برای زنان لازم است “وفاداری بدون قید و شرط است” زیرا وفا سجیه یک زن واقعی است. در جهان وجود، بخصوص در زندگی خانوادگی صفتی بهتر و خوش تر و شیرین تر از وفا نیست. این ویژگی از اعظم اساس ادبیات الهی جهانی انسانی است. اگر انسان از جمیع صفات و ویژگی های انسانیت خود را محروم سازد ولی تنها به صفت وفا موصوف گردد در نهایت دارای همه زیر و بم های کمالات خواهد شد واگر صفت وفا در زندگی زناشویی خود را بی بهره سازد، همه کمالات به آنی به نقص مبدل گردد و همه خیرهای همسر، همه نورانیت فضای خانوادگی به شر و ظلمت و تاریکی بدل می گردد و توان و عزت خانوادگی مسیر ذلت و سقوط را در پیش خواهد گرفت. اگر به راستی به وفا توجه کرده و به دارا شدن صفت وفاداری در حریم خانوادگی قیام نماییم می توان آرامش فکری را به طور پیوسته برای همسر خویش ایجاد کرد و همین آرامش موجبات ترقی بیشتر همه اعضای خانواده را چه در امور مادی و چه در امور معنوی فراهم خواهد ساخت (صفت وفا.)
    2- زن و شوهر باید مانند رفیق باشند و محرم اسرار یکدیگر گردند. نباید هیچ سری را از یکدیگر پنهان نمایند زیرا بسا ممکن شود که این رازپوشی ها به عواقب خوشی نینجامد. باید شوهر حس کند که زن و همسر او در هر حال یار و مددکار اوست و در مواقع لازمه می تواند از او به عنوان دوستی مشفق و مهربان استفاده نماید.
    3- استقامت در شداید حیات و زندگی خانوادگی از ضروری ترین وسایل آسایش در زندگی زناشویی به شمار می رود زیرا در این جهان گذران زندگی هرگز یکسان نمی ماند و در معرض تغییرات گوناگون قرار می گیرد. گهی فقر و تنگدستی است و زمانی بیماری و ناتوانی است. دمی خوشی و شادی است و زمانی غم و حزن و ناکامی است. همسر فهمیده و عاقل باید با بردباری و تحمل در مقابل بلیات استقامت پیشه سازد و چون کوه استوار در مقابل توفان حوادث حیات زناشویی پایدار بماند. مخصوصا از شماتت و سرزنش همسر و گله و شکایت از او جدا خودداری کند بلکه باید چون پزشکی مشفق و مهربان بر آلام جسمی و روحی و فکری و ذهنی شوهر مرهم نهد و قوه پایداری و استقامت او را با تلقین و گشاده رویی در مقابل مشکلات و موانع زندگی تقویت نماید. همسر با رویی باز با موانع حیات زندگی روبرو شود و بی خوف و ترس بر آنها فائق آید. به راستی این بزرگترین همکاری است که یک خانم فهمیده می تواند با شوهر خویش بنماید و اگر چنین کند همواره مورد کمال علاقه و احترام شوهر خواهد بود.
    4- رسیدگی به امور خانه و دقت در حسن انجام کارها و فراهم کردن آسایش همسر در منزل از مهمترین و مشکل ترین و لازم ترین وظایف یک همسر خانه دار می باشد. شوهری که ساعت ها کار کرده و یا با ناملایمات گوناگون روبرو شده است و اینک خسته و کوفته به منزل می آید احتیاج به آرامش و آسایش دارد. همسر فهمیده سعی می کند با محبت خویش رفع ملال از او بنماید. اندک ستیزه جویی و تندخویی در این مورد سبب بیزاری مرد از خانه خواهد شد وعواقب وخیم آن گریبانگیر خود او و زن و فرزندانش می گردد.
    5- رعایت صرفه جویی و حفظ موازنه دخل و خرج نیز بر عهده زنان است. هرگز همسران نباید رقابت پیشه نمایند و شعر سعدی را به خاطر داشته باشند که می فرمایند:
    چو دخلت نیست، خرج آهسته تر کن
    که می گویند ملاحان سرودی
    اگر باران به کوهستان نبارد
    به سالی دجله گردد، خشک رودی
    همین رقابت های بیجا و به اصطلاح چشم و هم چشمی هاست که موجب وبال و خسران می شود. وقتی مخارج مداخل فزونی یافت کار به قرض می انجامد و مصداق این شعر می شود که:
    بر احوال آن مرد باید گریست
    که دخلش بود نوزده، خرج، بیست
    باید پس انداز را نیز از خاطر دور نداشت و برای روز مبادا ذخیره نمود که به هنگام لزوم به کار آید. یک همسر آراسته و فهمیده هرگز با توقعات بیجای خویش زندگی زناشویی را بر خود و شوهرش تنگ نمی کند زیرا به نتایج سوء آن مطلع است.
    6- همفکری و معاضدت با شوهر، بخصوص در تربیت فرزندان از وظایف اساسیه زن و شوهر می باشد. بایستی زن و شوهر با مشورت یکدیگر “روش واحد” در آموزش و پرورش فرزندان و تربیت اداره امور خانه انتخاب کنند و اختلاف سلیقه ها را با مذاکرات دوستانه حل نمایند. زیرا این اختلاف سلیقه ها بخصوص در تربیت فرزندان عواقب وخیم به بار خواهد آورد. زنان در تربیت فرزندان دقت لازم مرعی دارند و سعی کنند که از کودکی فرزند را با اصول دینی و اخلاقی حقیقی آشنا سازند و برای انجام این امر باید خود به صفات حمیده متصف باشند. اگر فرزندان به نحو شایسته تربیت شوند موجبات راحتی شوهر نیز از این جهت فراهم خواهد شد.
    7- حفظ احترام شوهر بخصوص در نزد فرزندان خانواده بی نهایت لازم و ضروری است. همسر و مادر عاقل و فهمیده هیچ گاه در نزد فرزندان خانواده لب به مذمت شوهر نمی گشاید. اگر فرزند به پدر خود به احترام ننگردد تربیت و تعلیمش بس مشکل خواهد شد.
    8- همسری که در حضور دیگران رعایت احترام شوهر را نمی نماید قطعا خود را بی ارزش می کند و موجب دلسردی شوهر خویش می گردد. چه بسا نفاق ها و کدورت ها که به واسطه عدم رعایت احترام طرفین در مقابل اشخاص ایجاد شده است.
    9- و سرانجام در مواردی که حل اختلاف بین زن و شوهر با مذاکرات و تبادل نظر میسر نباشد و به نتیجه مطلوب نرسد ناچار باید تحمل کرد و با اطاعت یکی از دیگری به این اختلافات خاتمه داد. اگر عیوبی در شوهر و یا طرز فکر و نحوه اعتقادی او وجود دارد باید همسر با توکل به خداوند و طلب تائید از آستان الهی، در کمال لطف و مهربانی غیرمستقیم عیوب شوهر را با ملایمت به او گوشزد نموده و هزار تاکید اینکه این عمل را با کمال استقامت و به طور مداوم ادامه داده تا به حصول مقصود ناشی از این بردباری وتحمل فائق آید. قطعا باید از ذکر عیوب شوهر حتی به نزدیک ترین افراد خودداری نماید. (تاکید می شود این عوامل و کاربرد آن به صورت دوطرفه برای زن و مرد خواهد بود.)
    البته موارد بسیاری از عوامل وجود دارد که به برقراری حیات خانوادگی و جلوگیری از طلاق کمک می نماید که 9 عامل مطرح شده تنها به عنوان نمونه ذکر شد. امیدواریم که همه زنان و مردان به اجرای وظایف ومسئولیت های همسری موفق گردند و یادمان باشد که...
    در موضوع حیات خانوادگی زندگی باید مثل زندگی ملائک آسمان باشد و شادی و سرور، همه فضای خانواده را در بر گیرد و اتحاد و اتفاق دائمی باشد. همسران و شوهران باید موافقت جسمانی و عقلانی ومعنوی داشته باشند، آن گاه چون دو پرنده بر شاخسارهای درخت زندگی نغمه یگانگی سر دهند و سبب فرح و شادی حقیقی خود و سرور قلب دیگران شوند.
    برای فرزندان و دیگران سرمشق باشند و برای یکدیگر زن و شوهر باید کانون و چشمه محبت و صمیمیتی حقیقی گردند.