امید برای همه وجود دارد. اگر نمیرید میتوانید به کمک آن زندگی کنید، هر روز! هر انسان زندهای، دلیلی برای زنده بودنش دارد، هرچند که آگاهانه به آن نیندیشیده باشد. دلخوشی های کوچک و بزرگ زیادی زندگی را فراگرفته است که حتی بدبینترین و مایوسترین آدمها را نیز به ادامهی حیات وامیدارد!
با شخصی نیم ساعتی همسفر بودم. او با قیافهای خشک و جدی و خسته آنقدر از سختی، نفرتانگیز بودن، پوچی و بیمعنایی زندگی حرف زد و کلیت زندگی را آنچنان به محاکمه کشید که واقعا حیرت زده بودم که چطور تا حالا زندگی کرده است. از بچههایش پرسیدم. برای اولین بار خندهای کرد. انگار وارد دنیای جدیدی شده در حقیقت با آب و تاب شروع کرد از بچهها حرف زدن. که چقدر دوستشان دارد و چقدر آنها دوستش دارند و کلی از خاطرات؛داستان و ماجراهایشان را برایم تعریف کرد در حالیکه همش میخندید! و من با خودم میگفتم که آیا این همان آدم قبلی است؟! و بدون اینکه خودش بداند کلی دلیل اساسی برای زنده بودنش ردیف کرد!